ชีวิตมีอะไรที่สำคัญกว่าเรื่องคู่รักอีกเยอะแยะ
กว่าพ่อแม่คุณจะเลี้ยงคุณจนเติบโต คงเหนื่อยและหมดทรัพย์สินเงินทองไม่น้อย กว่าจะส่งคุณเรียน อะไรอีกมากมายที่พ่อแม่พยายามหามาเพื่อคุณ
แต่คุณกลับอยากจะไม่มีชีวิตอยู่ แค่คนที่ตัวเองไปรักไปชอบเขาเปลี่ยนไป
เราจะเอาชีวิตเราไปผูกติดคนอื่นทำไม ทำไมไม่เอาสุขภาพร่างกายนี้ไปสร้างสรรค์ทำงานทำให้พ่อแม่ชื่นชมบ้าง
ทำไมไม่เอาร่างกายที่อุดมสมบูรณ์นี้ไปค้นคว้าวิจัย สร้างสรรค์สิ่งที่เป็นประโยชน์กับโลกบ้าง สร้างสิ่งประดิษฐกรรมใหม่ ๆ น่าจะดีกว่า
แค่เราไปหลงรักเขา เขาไม่รักเรา ก็จบแล้ว
จะไปยื้อไปหวังอะไรทำไม ไม่ต้องโทร ไม่ต้องไปติดต่ออีก จบก็จบ ยึดมากก็คิดมาก คิดมากก็เจ็บมาก เจ็บมากก็แค้นมาก แค้นมากก็หน้ามืด อาจไปทำลายทำร้ายเขาได้ นั่นก็จะเป็นเวรกรรมที่ไม่ดีต่อกันอีก
ให้คิดว่า เมื่อเรานอนหลับ ก็ไม่แน่ว่า จะมีชีวิตตื่นขึ้นมาอีกหรือเปล่า
ดังนั้น รีบไปสร้างสรรค์สิ่งที่เป็นประโยชน์ให้มากที่สุดเลย
ไม่เกี่ยวกับเรื่องกรรมอะไรที่คุณคิดเลย เรื่องแบบนี้ มันแค่เรื่องธรรมดา
มีรัก ก็หน่ายได้ เบื่อได้ เลิกได้
คุณต้องคิดเช่นกันว่า เมื่อไม่มีคนรัก เราก็อยู่ของเราคนเดียวได้ เข้มแข็งได้ สร้างพลังใจให้ตัวเองได้ โดยไม่หวังจากใคร
คุณต้องฝึกหัดจิต พัฒนาจิต เจริญภาวนา มีสติอยู่กับปัจจุบัน รู้เท่าทันสิ่งที่เกิดขึ้น สิ่งที่เกิดขึ้นแล้วและสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อ ๆ ไป
ปิดเครื่องมือสื่อสาร อาบน้ำให้สบาย นั่งหลับตานิ่ง ๆ แล้วตั้งใจฟังและปฏิบัติตามนี้สัก 6 เดือน ทุก ๆ วัน
คุณจะกลายเป็นบุคคลใหม่ที่น่าชื่นชม มีอิสระเสรี มีความสุข ลุยเลย
http://www.buddhisthotline.com/index.php?page=frmnews6&newsid=143
16 มีนาคม พ.ศ. 2557 19:01:56