เหนื่อยใจ

รายละเอียด

รู้สึกเหนื่อยใจเบื่อชีวิต หยุดเสาร์อาทิตย์ฉอยากอยู่แต่บ้านไม่อยากออกเที่ยวไหนเหมือนเมื่อก่อนเหมือนรู้สึกขาดกำลังใจในชีวิตไม่มีใครให้กำลังใจต้องให้กำลังใจตัวเองตลอดเวลาบางทีท้อค่ะ บางครั้งก็ร้องไห้ปล่อยความรู้สึกอึดอัดออกมาเก็บไว้มันกดดันตัวเองค่ะ

ความต้องการ

จะแก้ไขอย่างไรให้สภาพจิตใจดีขึ้นค่ะ

ชื่อผู้ถาม

เค้ก

วันที่เขียน

30 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 20:40:16

จำนวนคนเข้าดู

1244

คำตอบที่ 1

ถ้าฝึกหัดอยู่กับปัจจุบันได้ ความเป็นตัวตนที่เรายึดติดจะเบาบางลงไป และมันจะเข้าใจเองว่า ชีวิตไม่ใช่แค่กิน นอน เที่ยว เล่น เฮฮา ปลื้มซาบซึ้งใครสักคน 

ให้คิดว่า วันนี้ เราทำอะไรที่เป็นประโยชน์สำหรับตัวเรา และสังคมหรือยัง

ท้ายที่สุด ทิ้งทุกอย่าง ละวางทุกกิจ แล้วเสาร์อาทิตย์ไปฝึกเจริญจิตภาวนาที่วัดที่จะแนะนำนี้ ไปทุก ๆ อาทิตย์ ให้ต่อเนื่องสัก 4-5 เดือน จะเห็นความเปลี่ยนแปลงกับตัวเรา
ไปวัดนี้นะ http://bhaddanta01.blogspot.com/

ยิ่งยึดติดมาก ยิ่งทุกข์มาก ยิ่งไขว่หามาก ยิ่งผิดหวัง
จงอยู่กับความเป็นจริง ไม่ว่าจะเจอสิ่งที่ถูกใจ ไม่ถูกใจ เราต้องอยู่กับมันให้ได้ ให้คิดว่า เป็นอย่างนั้นเอง ไม่มีอะไรเป็นอย่างที่เราต้องการทั้งหมดหรือไม่ถูกใจเราทั้งหมด

คิดอะไรมากเท่าไม ไม่ถึง 120 ปี เราก็จากโลกนี้ไปแล้ว
ตอนนี้มีชีวิตอยู่นี้ หาอะไรทำที่เป็นประโยชน์ที่สร้างสรรค์ดีกว่า

ชื่อผู้ตอบ

อาจารย์ผู้ให้คำปรึกษา 99

วันที่เขียน

1 ธันวาคม พ.ศ. 2556 20:08:52

คำตอบที่ 2

เรือกระดาษขาดคนคุมทิศทาง ย่อมลอยเลื่อนไปตามกระแสอย่างไร้จุดหมายฉันใด คนเมื่อขาดเป้าหมายและทิศทางในชีวิต ย่อมมีชีวิตอย่างไร้จุดหมายรอวัยเสื่อมสลายไปฉันนั้น

ทุกชีวิตล้วนมีวงจรที่จริงแท้แน่นอนกันทุกคน ต้นและปลายนั้นไม่ต่างกัน คือเกิด และ ดับไป ส่วนข้อดีอันประเสริฐของการได้เกิดมาเป็นมนุษย์แล้วนั้น สำคัญคือช่วงระหว่างที่มีชีวิตอยู่ ทำประโยชน์เพื่อตนเองและผู้อื่นคุ้มค่าและเพียงพอแล้วหรือยัง

กิจกรรมมากมายที่เกิดขึ้นที่มนุษย์ทุกคนสรรหามาทำนั้นแตกต่างกันออกไป บ้างเหมือนกัน บ้างต่างกัน ถ้าลองจำแนกแล้ว คนเราก็มีการรวมตัวกันทำกิจกรรมเหมือนๆกัน แบ่งเป็นหลายๆกลุ่มกระจายกันไปในโลกนี้ กล่าวคือ

1. กิจกกรมที่ตัดสินใจทำเพื่อประโยชน์ของตัวเอง ทำเพื่อสนองกิเลสของตัวเอง ได้ประโยชน์เพียงชั่วครู่แล้วเลือนหายไป
2. กิจกรรมที่ตัดสินใจเพราะถูกเชิญชวนให้ทำ หาได้เกิดจากแรงปรารถนาในใจ หาได้เกิดประโยชน์แก่ตัวเอง แต่อาจจะเกิดประโยชน์ต่อคนหลายๆคนเหล่านั้น ทำแล้วเฉยๆไป ไม่ได้รู้สึกยินดียินร้ายกับผลนั้นๆ
3. กิจกรรมที่เราปรารถนาจะทำจากใจตัวเรา เพื่อประโยชน์แก่คนหมู่มาก ทำแล้วยิ้มได้ ยิ้มเมื่อผู้รับประโยชน์มีความสุข
4. กิจกรรมที่ทำแล้ว ทำเกิดความสงบในใจ ไม่ได้กระหายที่จะทำ ทำไปเรื่อยๆ ตามที่สามารถจะทำได้ ประโยชน์ที่ได้ ไม่ใช่สุขวูบวาบ ไม่ใช่เดือดร้อนแต่อย่างใด แต่ ณ ขณะที่ทำ ว่างเปล่า เบาๆสบาย

ถ้าในอารมณ์เบื่อหน่ายที่ว่านั้น เป็นเพียงอารมณ์ที่ไร้ซึ่งความอยากใดๆ ความสุขคือการได้อยู่เฉยๆ นิ่งๆ ปล่อยเวลาว่างเปล่าไปกับอินเตอร์เนต ไปกับรายการทีวี ไปกับการฟังเพลง ถ้าสุขเช่นนั้น ณ ขณะนั้น ก็จงทำ 

แต่ถ้า ณ ขณะนั้น ไม่ว่าเราจะหยิบจับอะไร จะทำอะไรก็หงุดหิด หาใช่สิ่งที่เราอยากทำ ไม่รู้ตัวเองอยากทำอะไร แต่ก็ไม่อยากอยู่เฉยๆ นี่คือภาวะจิตใจว้าวุ่น ฟุ้งซ่านไร้จุดหมายไร้แรงบันดาลใจในชีวิต 

...หาแรงบันดาลใจในการใช้ชีวิต!! กลับมาตั้งคำถามให้ตัวเองใหม่ ตั้งเป้าหมายในชีวิตกันใหม่
..พิจารณาสังขาร พิจารณา ความเป็นตัวเรา อายุเท่าไหร่ มีอะไรบ้าง มีใครรอบตัวบ้าง คิดว่าตัวเองขาดอะไร อยากได้อยากมีอะไร เอาที่แท้จริง เป็นสิ่งที่มีแล้ว ชีวิตจะราบรื่น ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว ได้สิ่งนั้นสิ่งนี้แล้วจะมีความสุขมาก 

คนเราเมื่อมีจุดหมายที่แน่วแน่แล้ว จะไม่ปล่อยเวลาไปกับความเบื่อหน่าย เพราะในหัวจะคิดอยู่ตลอดเวลาว่า จะทำอย่างไรให้ได้สิ่งนั้นมาครอบครอง 

มีชายคนหนึ่ง ให้สัญญากับตัวเองว่า จะต้องหลุดพ้นจากภาวะยากจนข้นแค้นนี้ให้ได้ จะต้องทำงานดีๆเก็บเงินให้ได้ 1 ล้านตอนอายุ 30 ถึงแม้วันนี้เค้าจะคลาดเคลื่อนเรื่องเป้าหมายไปบ้างอย่างไรเสียตอนนี้เค้าก็มีเงินล้าน แม้จะล่าช้า เลยมาอายุ 33 แล้ว 

ถ้ายังพอมีเวล หาหนังสือดีๆสักเล่มมาอ่าน เอาวิถีที่ตนเองชอบ อยากได้อยากมีเหมือนคนที่เค้าประสบความสำเร็จหลายๆคนที่โลกนี้หรือเปล่า ถ้าถามตัวเองว่าชีวิตมีครบทุกอย่างแล้ว ทุกคนในบ้านสบายแล้ว ไม่จำเป็นต้องดิ้นรนอะไรแล้ว หันหน้าเข้าทำความดีปฏบัติธรรม หรือทำความดีที่เราบอกตัวเองมาตลอดว่าไม่มีเวลาจะทำ เคยคุยกับคนยากจนมั้ย ถามตัวเองในชีวิตนี้รู้จักคนทุกชนชั้นหรือยัง ชีวิตของคนแต่ละคนนั้นไม่เหมือนกัน 

.....ถ้ารู้สึกว่าอยู่คนเดียวมาเนิ่นนานแล้ว ทำเพื่อคนอื่นมาเนิ่นนานแล้ว ถึงเวลาจะมีใครมาเสริมสร้างกำลังใจให้ได้ อย่างไรก็ต้องเดินออกไปจากกรอบ จากอะไรเดิมๆที่เราทำ สังคมที่เราอยู่ ที่เราทำ มันซ้ำซากน่าเบื่อหน่าย ทำอะไรที่ไม่เคยทำดู สังคมเปลี่ยน จะได้เจออะไร เจอใครที่เปลี่ยนไป บางที อาจจะได้เจอเพื่อน เจอคนที่ อาจจะเดินหาเราเหมือนกัน 

... ไม่เสียดายเวลาที่ฟ้าให้เรามาใช้ชีวิต หรือ แต่ละคนมีมากน้อยไม่เท่ากันนะ เราเองก็ไม่รู้จะหมดวันไหน วาดภาพเพ้อฝันในใจเราก็ได้ แล้วลองทำอะไรให้โลกรู้ว่าเราทำได้ดูมั่งสินะ

 

ชื่อผู้ตอบ

อาจารย์ผู้ให้คำปรึกษา 299

วันที่เขียน

1 ธันวาคม พ.ศ. 2556 20:10:36