ปรึกษาปัญหาชีวิต (สำหรับเจ้าของกระทู้)

ปัญหาของตัวเอง ความคิดด้านลบ
รายละเอียด
หนูจะเป็นแบบนี้อยู่เสมอ เวลาไปทำงานจะชอบมองคนอื่น เป็นระยะแต่ไม่กล้าตบตาหรือมองบ่อยๆ เวลาไปไหน เข้ามหาลัยก็จะชอบคิดไปเองว่ามีคนอื่นเกลียด หนูเป็นหนักมาก จนอยากหายไปจากตรงนั้น ตอนนี้หนูอยู่ที่บ้าน เลยรู้สึกเป็นตัวของตัวเองมากขึ้น เมื่อก่อน หนูมีเพื่อนมากพอสมควร ใช้ชีวิตปกติดี ไม่เครียดหรือฟุ้งซ่านเท่าไหร่ มีความสุขทุกครั้งที่ได้เล่นอะไรสนุกๆด้วยกัน แต่ครั้งนี้รู้สึกเป็นหนักขึ้น จนไม่กล้าบอกใคร จะบอกพ่อแม่ให้พาไปหาหมอก็กลัวท่านจะเสียใจ ว่าหนูจะเป็นอะไรมาก เวลาไปทำงาน ก็ไปบ้างหยุดบ้าง สายบ้างขาดบ้าง วนเวียนอยู่ตลอด ชอบคิดว่าเวลาคนอื่นคุยกัน เขานินทาเรา เวลามองหน้าใครหรือไม่กล้ามองหน้า แต่ใช่หางตามอง เขาจะกลัวเรา แล้วคิดว่าเราจะเกลียดเขา จนตอนนี้คนรอบข้างเริ่มงงกับหนู ว่าหนูเป็นอะไร มางานสาย ใจลอย เบลอๆ ขับรถประหม่า จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ไม่มีความสุข เครียดตลอดเวลา หลบหน้าคนอื่น ไม่พูดไม่คุย จนกลายเป็นว่า ไม่ว่าจะไปทางไหน อยู่มุมไหน ก็จะมีคนมอง จ้อง หัวเราะใส่ จะเป็นแบบนี้เวลาไปเจอคนมากๆ ทั้งที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เลยทำให้ตอนนี้ กลายเป็นคนเงียบ เอ๋อๆ เพื่อนยังทักเลย ว่าเล่นเกมมากไปจนเป็นบ้าเหรอ ขนาดปรึกษาเพื่อนอีกคน เขายังบอกเลย ไม่ต้องไปใส่ใจคนรอบข้าง แต่ทำยังไงก็ทำไม่ได้ เวลาอยู่บ้านก็โอเคดี ทักเพื่อนๆญาติได้ตามปกติ แต่พออยู่ที่ทำงาน หรือต้องเจอใครที่เราแอบมองเขาบ่อยๆ จนตัวเองคิดมาก บางครั้งถึงกับมีคน พูดสอเสียด ใส่เราว่า อีนี่กวนตีน ชอบมองหน้า ดูตามันสิ ลอกแลก มองไปทั่ว แต่จริงๆแล้ว ตอนั้นหนูไม่ได้มองใครเลย ใจลอยตลอด ใครถามอะไรตาก็มองไปทางอื่น รู้สึกแย่นะ ที่ทำให้เพื่อนต้องโดนดุว่าเราไปงานสาย เราขาดบ่อย ไม่ก็ชาวบ้านนินทาว่า เราเป็นอะไร เป็นตัววุ่นวาย เราคิดอะไรกันแน่ ทำไมชอบหลบหน้า ไม่อยากให้พ่อแม่ต้องคิดมากเลย แต่มันก็ทำไม่ได้ จะให้ปรึกษาหมอ หรือกินยาอะไร มันก็คงไม่หายหรอก เพราะอีกวันก็จะเป็นแบบนี้อยู่ดี เฮ้ออ หนูจนปัญญาแล้วจริงๆ กลายเป็นว่าเวลาเดินต้องก้มหน้าตลอด แต่หางตาก็มองคนอื่นอยู่ดี บังคับตัวเองไม่ได้เลย รู้สึกไม่โอเค ไม่ปกติ อ๊ากกก อยากบ้าตาย T_T (รู้สึกเป็นโรคอะไรบางอย่างที่หนักขึ้นทุกวันๆ)
ความต้องการ
อยากให้ความรู้สึกแย่ๆนี้หายไป ไม่อยากให้ใครต้องเดือดร้อน หรือเป็นห่วง อยากเข้ากับคนอื่นได้ อยากให้ตัวเองกลับมามีความสุขกับทุกคน เมหมือนตอนแรกๆที่เจอกันอีกครั้ง
ชื่อผู้ถาม
ฮือ
วันที่เขียน
20 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 13:40:23
จำนวนคนเข้าดู
1245

คำตอบ

คำตอบที่ 1
ทุกอย่างแก้ไขได้ เปลี่ยนแปลงได้ ถ้าเรามุ่งมั่น ตั้งใจ
ยังดีที่หนูเข้าใจตัวเองเป็นอย่างดี แก้ไขได้ง่ายมาก

1. อ่าน ฟัง และฝึกตามนี้ http://www.buddhisthotline.com/index.php?page=frmnews6&newsid=143 พยายามทำความเข้าใจให้มากที่สุด

2. ลาญาติ ๆ  แล้วปิดเครื่องมือสื่อสาร ไปอยู่วัดศึกษาปฏิบัติธรรมระยะสั้น ๆ 3-5 วัน ไปบ่อย ๆ ปีละ 3-4 ครั้ง จะช่วยให้หนูแก้ไขตัวเองได้เร็ว (อย่าให้คำว่า ไม่มีเวลา มาทำให้หนูพลาดโอกาสดี ๆ ของชีวิตไป) แล้วหนูจะเป็นมีเสน่ห์และน่าคบหา จิตใจเยือกเย็น สงบ ไม่มีเรื่องกับใคร ไม่อิจฉาใคร มีสติดูแลตัวเองได้ดี ยิ่งอยู่คนเดียว หนูจะยิ่งรู้สึกว่า ตัวเองมีโชคอย่างมาก ไปเลย

แนะนำตรงนี้ http://www.buddhisthotline.com/index.php?page=frmnews3&newsid=150

หรือตรงนี้ http://www.buddhisthotline.com/index.php?page=frmnews3&newsid=195
ชื่อผู้ตอบ
อาจารย์ผู้ให้คำปรึกษา 99
วันที่เขียน
21 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 21:34:56
ทั้งหมด 1 รายการ
1 / 1
อ่านป้ายฉลากยา 10,000 รอบ แต่ไม่กินยา มันก็คงรักษาโรคอะไรไม่ได้
เช่นกัน แม้ว่าจะอ่านหนังสือ 10,000 เล่ม ฟังเทศน์ 10,000 เรื่อง ปรึกษาผู้รู้ 10,000 คน ประโยชน์ก็มีเพียงน้อยนิด
หากเราไม่ลงมือทำ ไม่ลงมือปฏิบัติ ไม่พยายามทำ การมัวแต่คิดอยากให้เป็นอย่างนั้นเป็นอย่างนี้ไปเฉยๆ จะมีผลสำเร็จอะไร