เบื่อพ่อ พ่อชอบตะคอก ขี้โมโห มองโลกในแง่ลบตลอด

รายละเอียด

เรารู้สึกเบื่อพ่อเรามากเลยค่ะ ไม่อยากเจอหน้า ไม่อยากได้ยินเสียง พ่อเราเป็นคนขี้โมโหใจร้อน มองโลกในแง่ลบ ชอบพูดเสียงดังโวยวายคือพูดทีได้ยินเสียงไปถึงหน้าบ้านเลย ชอบตะคอกใส่ ชอบพูดให้เราดูไม่ดีในที่สาธารณะโดยเฉพาะในห้าง ขี้เกียจ เช่นกินข้าวแล้วก็วางจานทิ้งไว้บนโต๊ะ ไม่เคยเก็บไม่เคยล้าง ไม่เคยช่วยทำความสะอาดบ้านไม่ทำอะไรเลยกินแล้วก็นอน และขี้เหนียวมากๆ อย่างเช่นตอนเราอยู่ม.6ตอนนั้นไปส่งงานที่ร.ร. เราไม่ได้กินข้าวเช้าไปพ่อขับรถไปส่ง เราบอกพ่อว่าหิวข้าวก็คิดว่าพ่อจะแวะซื้อข้างทางให้ แต่เปล่าเลย พ่อทำหน้าโมโหใส่แล้วตะคอกใส่เราทำไมไม่กินมา แล้วก็ขับรถพากลับบ้านให้มากินข้าวที่บ้านทั้งๆที่ไกล้จะถึงโรงเรียนอยู่แล้ว ตอนนี้เราอยู่มหาวิทยาลัยแล้วยังดีหน่อยที่ได้อยู่หอไม่ต้องเจอพ่อทุกวัน แต่เวลาเรากลับบ้านมาทีไร พ่อจะชอบบ่นเราเรื่องค่ารถ ค่ารถตู้ประมานน200กว่าบาท ทุกทีเราจะนั่งรถไฟฟรี แต่ช่วงนี้อากาศร้อนมากและฝุ่นเยอะเราเลยเปลียนมานั่งรถตู้แทนพึ่งจะนั่งได้สองครั้งเอง แต่ว่าตอนกลับก็ขึ้นรถไฟเหมือนเดิม พ่อก็บ่นเราบอกว่ากลับมาแต่ละทีๆค่ารถเท่าไหร่ ทำไมใช้เงินเปลืองอย่างงี้พ่อให้เงินเผื่อไว้เก็บนี่เล่นใช้หมดเลย บอกตรงๆนะเงินที่พ่อให้แต่ละเดือนเราใช้แทบไม่พอทั้งค่าของกิน ของใช้ส่วนตัวอีกแม่เราต้องแอบให้เพิ่มประจำ เราไม่ใช่คนเที่ยวนะไม่กินเหล้าไม่เข้าผับ แต่มันก็ไม่พออยู่ดี เราขอเงินพ่อซื้อกระดาษเอสี่จะไปทำรายงานพ่อก็บอกพ่อไม่มีตัง นี่ก็เก็บเงินส่งให้เราเรียนหนังสือเนี่ยอย่ามาขอได้มั้ย แล้วตอนนั้นพูดเสียงดังมาก อีกเรื่องนึงตอนปิดเทอมเพื่อนที่มหาลัยอยากมาเที่ยวบ้านเรา เราก็บอกพ่อกับแม่ว่าเพื่อนจะมานอนค้างคืนนึง ตอนนั้นเดินซื้อของในห้างอยู่ พ่อก็ด่าเรากลางห้างเลยทำไมต้องเอาเพื่อนมาเดือดร้อนพ่อ เราก็พูดกับพ่อไปนะเดือดร้อนตรงไหนมานอนคืนเดียวนอนห้องหนู คือที่พ่อด่าเราเพราะกลัวเราขอเงินไปเที่ยวกับเพื่อนบอกตรงๆเราโคดน้อยใจอ่ะจริงๆน้อยใจมาก ส่วนอีกเรื่องนึง ตอนนั้นพ่อกับแม่ขับรถไปส่งเราที่หอพัก แล้วพ่อแวะเข้าห้องน้ำที่ห้างพอดี เราเลยบอกพ่อกับแม่ว่าแวะซื้อของที่นี่เลยก็ได้(เป็นพวกขอใช้ส่วนตัวไปไว้ที่หออ่ะค่ะ) แล้วพอกำลังเดินซื้อของอยู่ พ่อก็มาตะคอกใส่เราบอกซื้อเสร็จยังพ่อมาแวะเข้าห้องน้ำเฉยๆนะไม่ได้พามาช้อปปิ้ง ตอนนั้นคนมองเราเต็มเลยอ่ะ เราอายมากทำไมต้องพูดแบบนี้ ตอนอยู่บนรถก็คุยกันแล้วนี่ เราก็ไม่เข้าใจทำไมเวลาเราเดินซื้อของทีไรพ่อชอบมาบ่นมาแขวะเราตลอดทั้งๆที่ของทุกอย่างแม่เราก็เป็นคนจ่าย พ่อไม่เคยซื้ออะไรให้เลย ขนาดเราขอเงินชั่งน้ำหนักบาทเดียวยังว่าเราเหลวไหลเลยอ่ะ จริงๆบ้านเราไม่ได้จนนะคะ พ่อกับแม่เราเงินเดือนรวมกันก็เกือบแสนแถมมรดกจากย่าอีกจำนวนมากพอสมควร แต่เวลาเราขอเงินพ่อทีไรแทบจะไม่เคยได้เลย มีแต่แม่ที่ให้อย่างเดียว ขนาดแม่เราก็แทบจะไม่ได้อะไรจากพ่อ กระเป๋าตังก็แยกกันใช้ของใครของมัน ขนาดไปซื้อขอในห้าง สมมุดว่าแม่ซื้อของห้าสิบบาทแต่ตังไม่พอจ่ายยังต้องขอยืมพ่อเลยแล้วต้องคืนด้วยนะ พ่อจะทวงทันทีที่แม่กดเงิน แล้วพ่อเราชอบมองโลกในแง่ลบ คิดแต่เรื่องเครียดๆชอบคิดแต่เรื่องอดีตที่แย่ๆมองคนอื่นในแง่ร้ายตลอด แล้วก็เอามาพูดมาบ่นให้เรากับแม่ฟังเรื่อเดิมซ้ำไปซ้ำมา ชอบเผด็จการสั่งนั่นสั่งนี่ ไม่ฟังเหตุผลคนอื่น ขี้โมโห เราโดนพ่อตะคอกใส่บ่อยมากจนเหมือนประสาทหลอนอ่ะ ตอนนั้นเราอาบน้ำอยู่แล้วพ่อจะเข้าห้องน้ำ พ่อโมโหเราตะคอกใส่และด่าด้วย ตั้งแต่ตอนนั้นเหมือนมันหลอนอ่ะค่ะ เวลาเราอาบน้ำทีไรเหมือนได้ยินเสียงพ่อเรียกตลอด ไม่ว่าจะเป็นห้องน้ำที่บ้านหรือที่หอหรือที่อื่นๆ บางทีเราต้องรีบปิดน้ำเปิดประตูออกไปดูเลยทั้งๆที่เราก็อยู่คนเดียว เวลาเราอยู่กับพ่อเราอึดอัดมากเราไม่ค่อยสนิทกับพ่อเลย ปรึกษาอะไรก็ไม่ได้ ขนาดเรารถล้มพ่อเราก็บอกเออดี ไม่เป็นห่วงเราซักนิดอ่ะ เราเบื่อมาก ที่กลับมาบ้านเพราะคิดถึงแม่ อยากกลับมาหาแม่แต่พอเจอพ่อทีไรจะเบื่อโลกขึ้นมาทันทีไม่เคยพูดกับเราด้วยเหตุผล มีแต่ด่าๆและตะคอก บางทีเราไม่ได้ทำอะไรผิดก็โดนด่า และด้วยความที่พ่อชอบมองโลกในแง่ลบ เลยทำให้บรรยากาศดูหดหู่หน้าเบื่อไปหมดรู้สึกมีแต่ความเครียด กดดันมีแต่ความน่าเบื่อหน่ายไร้ชีวิตชีวา เราสงสารแม่มากเพราะแม่อยู่กับพ่อตลอด เวลาเราอยู่กับแม่สองคนเราเลยชอบชวนแม่คุยเรื่องตลก พาแม่หัวเราะตลอด ดูแม่มีความสุขมาก แต่ถ้าพ่อมาเมื่อไหร่จะมาบ่นว่าหัวเราะอะไรกันนักหนาเสียงดัง ก็จะกลายเป็นโหมดเครียดขึ้นมาทันที คือเราอยากให้พ่อเปลี่ยนทัศนคติเป็นคนมองโลกในแง่บวกมั่ง อยากให้ครอบครัวมีความสุข พ่อเราก็ชอบทำบุญนะคะแต่ทำไมถึงยังเป็นแบบนี้ก็ไม่รู้ จริงๆมีอีกหลายเรื่องเลยค่ะ ตอนนี้อึดอัดมาก ไม่รู้จะไปปรึกษาใคร กับแฟนก็ไม่อยากพูดกลัวเค้าจะพาลเกลียดพ่อเรา จริงๆเราไม่ได้เกลียดพ่อนะ แต่แค่ไม่ชอบทัศนคติความคิดนิสัยของพ่อเท่านั้น ตอนนี้เครียดมากค่ะ เหมือนแม่เราจะเริ่มนิสัยคล้ายๆพ่อแล้ว บางทีถามอะไรไปก็ทำเสียงรำคาญใส่ เรากลัวมากไม่อยากให้แม่เป็นแบบพ่อเลยTT

ความต้องการ

ทำยังไงดีคะ ที่จะให้พ่อเปลี่ยนทัศนคติเปลี่ยนความคิด เรากลัวว่าวันนึงถ้าแม่เป็นเหมือนพ่อเราคงเสียใจมาก

ชื่อผู้ถาม

เด็กมีปัญหา

วันที่เขียน

17 มีนาคม พ.ศ. 2558 22:15:45

จำนวนคนเข้าดู

4899

คำตอบที่ 1

บางคนอายุมากแล้ว แก้ไขไม่ได้เลย เพราะยึดติด ถือตัว ไม่ยอมเปิดใจรับฟัง
ทางแก้คือ พวกเราเอง อาจต้องทำใจ ปล่อยวาง

แต่ถ้าจะช่วยได้ ก็มีวิธีคือ เราต้องสามารถพาเขาออกจากบ้านไปวัด ไปศึกษาปฏิบัติธรรมดูสักระยะ 3-5 วัน
แรก ๆ เราอาจไปก่อน แล้วชวนแม่ไป หรือไปกับแม่ ไปบ่อย ๆ ปีละ 3-4 ครั้งก็ยังดี
แล้วชวนพ่อไป

การทำให้พ่อแม่เข้าวัดปฏิบัติธรรมได้นั้น เป็นกุศลที่ยิ่งใหญ่กว่าให้เงินพ่อแม่หมื่นล้านแสนล้าน
เพราะเข้าวัด จะทำให้พ่อแม่ปล่อยวางได้ ปลงได้ ไม่ยึดติดมาก ใจจะเบา ไม่เครียด ไม่โมโห
ถ้าหนูทำได้ นี่คือโอกาสที่อาจจะช่วยเปลี่ยนแปลงพ่อได้

แนะนำตรงนี้ http://buddhisthotline.com/index.php?page=frmnews3&newsid=186
หรือตรงนี้  http://buddhisthotline.com/index.php?page=frmnews3&newsid=195 

สำหรับหนูเองแล้ว นับว่า เป็นโอกาสดีที่รู้จักคิด รู้จักพิจารณา
แต่ก็ต้องเข้าใจว่า กรรมคือการกระทำนั้น ใครทำอย่างใดก็จะได้อย่างนั้น พ่อสะสมนิสัยมาแบบนั้นฝึกมาแบบนั้น เขาเลยเป็นแบบนั้น
หนูควรฝึกฟังและฝึกปฏิบัติตามนี้ เพื่อจะได้ใจสงบ ให้อภัยพ่อได้ ไม่โกรธเกลียดพ่อ ไม่ถือสาพ่อ
http://buddhisthotline.com/index.php?page=frmnews6&newsid=143

ชื่อผู้ตอบ

อาจารย์ผู้ให้คำปรึกษา 99

วันที่เขียน

18 มีนาคม พ.ศ. 2558 22:58:35