ลูกหวังแต่สมบัติ ไม่เลี้ยงดูพ่อแม่

รายละเอียด

นมัสการครับพระอาจารย์ วันนี้ผมมีปํญหากลุ้มใจมาก เรื่องของบรรดาน้องๆ ที่หวังแต่สมบัติของพ่อแม่ ทั้งที่ไม่เคยสนใจเหลียวแลพ่อแม่เลย ครอบครั้วผม เหลือแต่พ่อคนเดียวกับน้องๆอีก แต่แต่ละคนต่างไปอยู่ที่อื่น มีผมและแฟนผมคอยดูแลท่าน แต่ผมทำงานต่างๆ จังหวัด กลับบ้านสัปดาห์ละครั้ง แต่ผมก็ให้แฟนคอยดูแลตลอด แต่แฟนผมก็ทำงานเหมือนกันแต่กลับบ้านทุกวัน ส่วนมากผมจะสั่งให้ทำกับข้าวไว้ให้พ่อ พ่อผมอายุามากแล้วครับ เดินเหินไม่ค่อยสะดวก บางครั้งก็หกล้ม หัวแตก ผมกับแฟนก็พาไปโรงพยาบาล ถ้าวันไหนผมไม่อยู่ ถ้าท่านเกิดล้มก็ให้แฟนทายาให้ หรือถ้าเป็นหนักๆ ก็ให้เรียกรถโรงพยาบาลมารับเลย แต่ผมก็ยอมรับว่ากับพ่อ ผมก็มีทะเลาะกันบ้าง งอนกันบ้าง แบบว่าช่องว่างระหว่างวัยเยอะ คิดอะไรก็แย้งกัน แต่ผมก็รักพ่อมากคิดถึงพ่อตลอด มาช่วงหลัง พ่อไม่สบายหนัก พวกน้องๆ ก็มาหา แต่ไม่ได้มาหาเพราะเป็นห่วงสุขภาพพ่อครับ แต่มาถามเรื่องที่ทาง สมบัติ ว่ามีที่ไหนบ้าง แบ่งกันยังไง ผมสงสารพ่อมาก ทำไมน้องๆ ไม่เคยคิดถามว่าพ่อเป็นไงบ้าง เจ็บตรงไหนไหม มีแต่จะทำให้พ่อผมคิดหนัก มาก็ไม่เคยซื้ออะไรมาฝากพ่อ มากินข้าวคุยกับพ่อ แล้วก็กลับ ส่วนอาหารไม่ต้องพูดถึงครับ แฟนผมทำให้ทาน บางครั้งผมก็อยากต่อว่าน้อง ว่าทำไมคิดเป็นแค่เรื่องสมบัติเหรอ ไม่คิดจะดูแลพ่อบ้างเหรอ เงินก็ไม่เคยให้ใช้ ข้าวก็ไม่เคยซื้อให้กิน บุญคุณพ่อไม่เคยเห็น เห็นแต่บุญคุญของคนนอก(พ่อเลี้ยง แม่เลี้ยง) วันดีคืนดีก็โทรมาหาผมแต่เช้า ว่าจะให้ขายที่บ้าง จะสร้างโน้นนี่บ้าง ผมนี่เบื่อจริงๆ พ่อก็ลำบาก ครอบครัวก็ไม่ได้มีเงินเยอะ แทนที่ว่าจะช่วยเลี้ยงพ่อ ผมควรทำตัวยังไงดีครับ ตัดเลยดีไหมกับน้องแบบนี้ แต่ผมอยากให้พ่อมีความสุขมากกว่านี้ ไม่อยากทะเลาะกัน แต่ไม่รู้จะทำยังไง ไม่อยากเล่าให้พ่อฟัง

ความต้องการ

ผมควรทำตัวยังไงดีครับ ตัดเลยดีไหมกับน้องแบบนี้ แต่ผมอยากให้พ่อมีความสุขมากกว่านี้ ไม่อยากทะเลาะกัน แต่ไม่รู้จะทำยังไง ไม่อยากเล่าให้พ่อฟัง

ชื่อผู้ถาม

คนธรรมดา

วันที่เขียน

12 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 15:08:43

จำนวนคนเข้าดู

1536

คำตอบที่ 1

ทำใจอย่างเดียว ปล่อยวาง เขาอยากได้ก็ให้เขาพูดไป แสดงอาการไป
เขาจะไม่เห็นพ่อแม่ก็ไม่เป็นไร บางครั้งเราไปห้ามเขาก็เหมือนว่า เราจะกลายเป็นผู้ร้ายก็ได้

พยายามดูแลด้วยตัวเราเองให้ดีที่สุด
อย่าไปหวังพึ่งคนอื่น เพราะถ้าไม่มีคุณ พ่อคุณอาจลำบากจริง ๆ กว่านี้ก็ได้

อีกวิธีที่พอจะทำได้คือ ชวนพี่ ๆ น้อง ๆ ไปร่วมกันศึกษาปฏิบัติธรรมสักคนละ 3-5 วัน ทุก ๆ 4 เดือน
แต่ปัญหาคือ เขาจะไปกันไหม ถ้าเขาไม่ไปก็จบ

การปฏิบัติธรรมคือการฝึกเจริญสติให้รู้เท่าทันทุกสิ่งตามความเป็นจริง ผ่อนคลายละวางได้
ให้อภัยน้อง ๆ ทุกคน
เราก็ทำหน้าที่ของเราไป
บอกพ่อไม่ต้องไปกังวลใจ เขาจะมาอย่างไรก็แล้วแต่พ่อแล้วกัน เราพร้อมปฏิบัติตามนั้น

หลายครอบครัวเหมือนกัน พอหมดพ่อแม่แล้ว ความเป็นญาติก็ไม่เหลือเลย
มีแต่จะเอาประโยชน์จากกันเอง

ฟังและฝึกปฏิบัติตามนี้ จะช่วยได้มาก
http://www.buddhisthotline.com/index.php?page=frmnews6&newsid=143

ชื่อผู้ตอบ

สายด่วนชาวพุทธ

วันที่เขียน

12 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 18:34:29