คำตอบที่ 1
คือมันอาจจะดูเป็นปัญหาไม่ใหญ่มากแต่มันมีผลกระทบกับผมมากทีเดียว เพราะเหมือนเคยมีอะไรที่ดีๆสักอย่างในชีวิตละวันหนึ่งเรากลับเสียมันไปผมเคยเป็นคนที่มีสังคมในเมืองไทย ไปไหนไม่เคยไปคนเดียวเพื่อนทุกคนให้ความสำคัญ แต่ ณ ตอนนี้ทุกอย่างกับตรงกันข้าม มันทำใจยากประกอบกลับต้องอยู่ห่างครอบครัว เพื่อนฝูง ความรู้สึกมันแย่มาก
ชื่อผู้ตอบ
กาย
วันที่เขียน
16 ตุลาคม พ.ศ. 2557 08:03:19
คำตอบที่ 2
อย่าคิดมากเลย เป็นจังหวะเวลาหนึ่งสั้น ๆ แค่นั้น
หมั่นศึกษาค้นคว้า หมั่นฝึกฝนสิ่งที่เราเรียนก่อนดีกว่า
เพื่อนที่ดีที่สุดของคนเรานั้น จริง ๆ คือ ใจที่ฝึกฝนอบรมแล้วเท่านั้น
ส่วนเพื่อนในความหมายที่เราคุ้นเคย จะเป็นแค่พบกันชั่วคราว เมื่อถึงวันเวลาก็ต้องจากกันไป
แต่เพื่อนคือใจนั้นจะอยู่กับเราเสมอ
จงทำตัวเองให้เป็นที่พึ่งของตนเอง นั่นแหละเราจะมีเพื่อนที่ดีที่สุด
แม้ว่าโลกนี้จะไม่มีใครเลย เราก็จะอยู่ได้ และไม่โหยหาใครเลย
ฟังและฝึกตามนี้ทุก ๆ วัน ๆ 1-2 ชั่วโมงต่อเนื่องไป 9 เดือน
คุณจะกลายเป็นใหม่อย่างน่าอัศจรรย์
http://www.buddhisthotline.com/index.php?page=frmnews6&newsid=143
ชื่อผู้ตอบ
อาจารย์ผู้ให้คำปรึกษา 99
วันที่เขียน
16 ตุลาคม พ.ศ. 2557 08:44:51
คำตอบที่ 3
พระอาจารย์ครับ อย่างงั้นแสดงว่าเราต้องอยู่คนเดียวไม่ดิ้นรนหาเพื่อนหรอครับ มันก็ขัดกับจุดประสงค์ของการเป็นนร แลกเปลี่ยน ผู้ใหญ่จะพูดบ่อยๆว่าพยายามเข้าหาเพื่อน
ชื่อผู้ตอบ
กาย
วันที่เขียน
16 ตุลาคม พ.ศ. 2557 09:41:17
คำตอบที่ 4
ชื่อผู้ตอบ
อาจารย์ผู้ให้คำปรึกษา 99
วันที่เขียน
16 ตุลาคม พ.ศ. 2557 14:33:35
คำตอบที่ 5
ขอบคุณครับพระอาจารย์ ขอคำแนะนำอีกเรื่องครับ ในวันที่มีปัญหามากมายให้เราฝ่าฟัน บางครั้งเราก็ท้อพระอาจารย์พอจะมีหลักธรรมหรือข้อคิดอะไรที่จะเป็นกำลังใจให้ผมก้าวต่อไปไหมครับ
ชื่อผู้ตอบ
กาย
วันที่เขียน
16 ตุลาคม พ.ศ. 2557 22:00:18