คำตอบที่ 1
บางครั้งสถานการณ์ในชีวิตเรามันไม่มีทางเลือกมากนัก เหตุการณ์ตอนนั้นมันคงน่าเป็นกังวลเสียจนผู้เป็นแม่มีความห่วงใยในตัวลูกๆ ตัดใจ ตัดสินใจเลือกที่จะเลี่ยงมา เพื่อความสุขของลูกและตัวเอง เราไม่ผิด ไม่ใช่ความเราหรือความผิดใคร หากแต่เป็นหนทางเลี่ยงสถานการณ์รุนแรงไม่ให้เกิดขึ้นเท่านั้น คิดเสียว่ามันดีแล้ว วันนี้กับวันนั้น ถ้าสถานการณ์มันต่างไปแล้ว เรามีใจเมตตาพ่อ เราก็ช่วยเหลือไปดูแลท่านเมื่อมีโอกาส ทำลายกำแพงทุกอย่างที่คิดว่ามันเป็นอุปสรรคไป บางทีเราอาจจะคิดว่าไม่มีทาง แต่ที่จริงเราเลือกได้ เลือกที่จะไปหาพ่อ ไปดูแลท่าน ถ้าไม่สามารถไปดูแลได้ตลอดเวลา ก็หาเวลาที่เราเจียดได้ ไปดูแลท่าน อย่าผูกใจคิดว่าเราผิด เพราะความรู้สึกนนั้น จะทำให้จิตใจหม่นหมอง ไม่ว่า ใคร หรือแม้แต่พ่อจะคิดอย่างไร แท้จริง ในใจเราไม่ได้คิดเช่นนั้น เราไม่ได้อยากจะอยู่สถานการณ์เช่นนี้ ฉนั้น ทำเท่าที่ทำได้ ในกาลที่เหมาะสม มนุษย์มีกรรมเป็นของตัวเอง ที่พ่อเป็ฯเช่นนั้นที่เราเป็นเช่นนี้ ล้วนเกิดจากผลกรรมของตนที่ผ่านมาทั้งนั้น หาใช่เกิดจากอิทธิพลของการกระทำของใคร
ชื่อผู้ตอบ
อาจารย์ผู้ให้คำปรึกษา 299
วันที่เขียน
2 กันยายน พ.ศ. 2557 09:24:59
คำตอบที่ 2
ขอบคุณพระคุณเจ้า สาธุ
ชื่อผู้ตอบ
จจจ
วันที่เขียน
2 กันยายน พ.ศ. 2557 14:50:25