ปัญหาครอบครัวทางเดินชีวิต

รายละเอียด

ผมกับภรรยา คบกันมา8ปี แล้วแต่งงานมา 7ปี รวม15ปี มีลูก2คน แต่งช่วง2เดือนมานี้ ทะเลาะกันตลอด เพราะความนิสัยไม่ดีของผมและระแวง ด้วย ถึงขั้นคิดเรื่อยเปื่อย ทุกๆครั้งเธอจะยอมผมอยู่ตลอดไม่ว่าจะผิดจะถูก แต่ไม่เคยลงมือถึงกับต่อยดีไม่เคยทำ เรื่องมีอยู่ว่า วันหนึ่งคนที่เคยจีบเธอ ส่งไลน์ เข้ามา ผมไปเห็น จึงเกิดความระแวง คิดมากผมโกรธมากแต่เธอก็อธิบายทุกๆอย่าง จนผมสงบแล้ว แต่ผมก็ยังไม่เลิกนิสัยไม่ดีระแวง เช็คมือถือแบบว่า ผมไม่ค่อยให้ส่วนตัวแล้ว เพราะความนิสัยไม่ดีไงระแวงมากเกินไปจนแต่เธอให้โอกาศกับผมตลอด จนมี ครั้งที่ 2 3 4 ผมประเภทปากดีแต่ใจไม่กล้า ประมานว่าถ้าเธอมีไครจริงผมก็ไม่พร้อมที่จะอยู่คนเดียว แต่ปากเก่งครับ ใว้ลายก่อน รู้สึกตัวช้าไปจนมาวัน ที่เธอบอกจะไม่ถอยให้แล้ว ตอนนั้นผมรู้แล้ว ว่าเธอไม่มีอะไรกับไคร ดีกับผมทุกอย่าง จนเธอบอกว่าเบื่อ หมดทุกอย่างกับผมแล้ว ทีนี้ผมก็ไม่รู้จะทำยังไง ผมก็ทนอยู่บ้านเธอตลอดทุกอย่างกลับกันไปหมดแล้ว จากที่เธอดีกับผมทุกอย่าง แต่วันนี้เจอแต่คำทิ่มแทงตลอดเวลา บอกเสื้อผ้า เมื่อไรจะเอาไปอยู่ในตู้ พูดไม่ต้องทำอะไรมันไม่ดีขึ้นหรอก ถามหย่า ผมก็ไม่รู้ทำไงไม่เป็นแล้ว ทุกข์ใจ ตลอดมาผมไม่รักษาเธอใว้เลย ตอนนี้เธอคงสุดๆแล้ว ไม่ใช่ไม่รักนะ ผมก็ไม่เคยนอกใจ กับเธอแต่ เพราะความนิสัยไม่ดีของผมนิแหละ ปากดีชอบประชดภรรยา ถึงกับเคยพูดว่าไปนอน ไปนอนกับคนอื่นมาใช่ไหม เพราะคิดว่า ยังไงเธอก็มาอธิบาย แต่ครั้งนี้ต่อไปเธอไม่ถอยแล้วไม่ยอม แล้ว หมดกับผมเธอบอกให้เรา ห่างกันสักพัก จะนานเท่าไรไม่รู้ แล้วแต่เธอจะพร้อมอาจจะ3ปี5ปี ตอนนี้อยากอยู่คนเดียวเธอบอกแบบนั้นแต่ก็ไม่แน่ว่าอนาคต ถ้าต่างคนต่างยังไม่ไครอาจจะกลับมาอยู่ด้วยกันอีก เธอพูดผมละท้อเลย ผมทำทุกขอโทดแล้วอ้อนว้อนแล้วรู้สึกผิดอย่างแล้ว ผมทำอะไรไม่ถูก จิตตกทุกข์ใจ บอกครั้งถึงกับอยากตายนะ อยากกลับมาเป็นครอบครัวเหมือนเดิม ผมพร้อมขอโทดทุกอย่าง เพราะผมรักลูก และรักตัวเธอด้วย ผมขาดลูกไม่ได้ รักลูก ตอนนี้ผม ออกมาจากบ้านเธอได้ 20 วันแล้ว กลับไปที่บ้านนอนไม่หลับ คิดมากจิตตก อยากกลับมารักกันเหมือนเดิม ผมจะไม่ทำตัวเหมือนเดิม คิดแต่เรื่องเดิมๆที่ยังรักกัน นอนก็ทุกข์ใจกินไม่ได้ แต่ผมก็ยังไปรับลูกไป ร ร ตอนเช้าปกติ ไม่กล้าพูดกับเธอแล้วรู้สึกว่าตัวเองงี่เง่าเหลือเกิน อยากกอด ที่สุด ทั้งๆที่เมื่อก่อน จะหอมแก้มก็ได้กอดก็ได้ แต่ตอนนี้ไม่ได้เลย แย่มากกับชีวิต เย็นมาผมก็เยายเค้าไปรับเด็ก2คน ผมก็แวบเข้าไปสอนการบ้าน โดย ไม่เจอเธอ ผมอยากจะคุยกับเธอใจจะขาดแต่ไม่กล้ากลัวเจอคำทิ่มแทงจากปากเธอ บ้างครั้งเข้าไปบ้านเจอเธอนะแต่ไม่ได้คุยกันหน้าผมเธอยังไม่มองเลย เธอใจแข็งมาก ผมเข้าไปบ้านตอน2ทุ่ม เธอยังว่าให้ผมที่หลังมาเช้าๆ หรือตอนเค้าไม่อยู่ มาตอนนี้จะนอน กลับได้แล้ว ผมก็หอมแก้มลูก2คน ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ เป็นห้องนอน ของผมแล้วเธอลูกอีก2 ท้อใจคิดมาก ร้องให้ทุกวันนี้ ผมไม่รู้จะทำยังไงรอเธอโทรมาหาอย่างเดียวไม่กล้าโทรไป อยากให้เธอโทรมาแล้วบอกอภัยให้แล้วกลับมาอย่ด้วยกันนะ ผมจะดีใจที่สุดเลย อยากให้ถึงวันนั้น จริงๆครับ 1เดือนตั้งแต่ทะเลาะกันมา น้ำหนักผมลง10กิโลไปแล้ว เธอบอกสิ่งที่ผมได้รับตอนนี้มันน้อยนิดกว่าที่เธอเจอ ไม่มีไครรู้เลย แต่เธอก็เก็บใว้คนเดียว ส่วนผมเจออะไรอ่อนแอ จริงๆตัดสินใจอะไรไม่ถูก ต้องหาคนคอยระบาย ปรับทุกข์ ให้คำปรึกษา อ่อนแอ่แท้ รอเธอโทรมาอย่างเดียวตอบว่าพร้อมแล้วอภัยแล้วเท่านั้น ไม่กล้าโทรไปหาเลยผม อยากให้ถึงวันนั้น จริง ผมรู้ตัวเช้าไป แท้ๆ แต่พ่อแม่ของเธอรักผม ไม่อยากให้ลูก2คนต้องกำพร้า ผมก็ไม่รู้จะทำยังไง เค้าบอกเป็นเรื่องของเรา2คน ผมพร้อมทุกอย่างปรับปรุงตัว แต่เธอยังไม่พร้อม ผมจึงต้องรอแบบนี้ไม่รู้จะเมื่อไร คิดมาก อีกผม ท้อแท้เหลือเกิน อยากกลับไปใช้ชีวิต ครอบครัวอีกครั้ง ทำลายทุกอย่างเพราะตัวผมเองแท้ๆ ไม่รู้จะทำยังไงกับชีวิต เพราะผมขอร้องอ้อนว้อนทุกอย่างแล้ว ไม่รู้จะทำยังไง ไม่อยากจะไปเริ่มใหม่กับไครแล้วครับ สงสารลูกที่ไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลยเพราะความระแวงงี่เง่ากับตัวเอง ทุกวันนี้ผมยังเข้าไปรับลูกไปรร เย็นมา สอนการบ้าน ดูลูกทั้ง2 คน พอ5โมงผมก็จะออกบ้าน เพราะไม่อยากให้เค้าเจอ ทั้งๆที่อยากเจอ อยากคุย ช่วง20วันนี้ที่ผมออกมา ก็พยายามคุยกับเธอ ให้กลับมาเหมือนเดิม แต่เธอยังอย่างเดียวใจแข้งเหลือเกิน เธอบอกว่า ถ้าผมจะมีไครใหม่ก็แล้วแต่ ถ้าเธอจะมีไครใหม่ก้แล้วแต่ แต่อย่างแรกที่เธอจะคิดคือพ่อของลูกถ้าเธอเอาไครใหม่ และจะไม่ให้ไครมาทำร้ายลูกเธอ แต่เธอไม่ได้บอกให้ผมหวังและ รอ ผมงงกับชีวิตเหลือเกิน

ความต้องการ

อยากพอทราบวิธี ทำยังไงให้พอมีหวัง ไหมครับที่กลับมารักเป็นครอบครัวเหมือนเดิม คิดไม่ออกจริงๆ ผม พยายามอย่างที่สุด แล้ว จนผมตั้งใจคิดว่า อีก3 เดือน วันเกิดของผม ผมจะถามเธอว่าเป้ยยังไงดีขึ้นไหม ขอกลับไปอยู่ด้วยครอบครัว เหมือนเดิม ผมจะพยายามให้ดีที่สุด ถ้าไม่มีอะไรดีขึ้นผมก็จะถอยทุกอย่างดีไหมครับ ไม่เอาทั้งลูกทั้งครอบครัวจะตัดทุกอย่าง แล้วออกมาอยู่ตัวกลับครอบครัวผมดีกว่า

ชื่อผู้ถาม

momolex

วันที่เขียน

25 สิงหาคม พ.ศ. 2557 17:50:23

จำนวนคนเข้าดู

1341

คำตอบที่ 1

การทำอะไรผิดพลาด ก็มีข้อดีคือให้คุณได้รู้ตัวเอง เข้าใจตัวเอง เข้าใจเขา ไม่ได้เลวร้ายเกินไป
อดทนรอสักนิด อย่าหงุดหงิดงุ่นง่านเกินเลย สงบใจ สงบปากบ้าง

วิธีที่น่าจะช่วยได้คือให้คนไปรับส่งลูกแทน แล้วคุณก็บอกลูกว่า ลาไปศึกษาปฏิบัติธรรมสักระยะ
แนะนำให้คุณไปศึกษาสัก 7-15 วัน 
ไปที่นี่ ไปกราบนมัสการพระอาจารย์ เพื่อศึกษาปฏิบัติธรรม
ปฏิบัติตามอุบายที่ท่านแนะนำ
เมื่อคอร์สแล้ว กลับมาหาลูก รับส่งลูก สอนการบ้านลูกเป็นปกติ 
รอไปสักระยะ เชื่อว่าแฟนคุณก็ไม่อยากให้ลูกกำพร้าเหมือนกันแหละ
แต่รอดูคุณอยู่เหมือนกัน จะปรับปรุงตัวได้จริงไหม ทิ้งเวลาไปอีกสักนิด ไม่เป็นไร
ภายใน 3 วันนี้ ไปวัดนี้เลย http://buddhisthotline.com/index.php?page=frmnews3&newsid=186

หรือวัดนี้ http://www.wattamaoh.org/home/

ระหว่างที่ยังไม่ได้ไป ให้คุณนั่งหลับตาฟังและฝึกปฏิบัติตามนี้
http://buddhisthotline.com/index.php?page=frmnews6&newsid=143

ชื่อผู้ตอบ

อาจารย์ผู้ให้คำปรึกษา 99

วันที่เขียน

25 สิงหาคม พ.ศ. 2557 21:31:29

คำตอบที่ 2

ขอบพระคุณมาก ครับ

ชื่อผู้ตอบ

momolex

วันที่เขียน

26 สิงหาคม พ.ศ. 2557 14:23:31