เบื่อชีวิต...(อาจจะหยาบนิดนึงนะค่ะ)
รายละเอียด
กูเริ่มท้อแล้ว...เบื่อชีวิต หมดกำลังใจ..
และเหี้ยอะไรหลายๆอย่าง กูเหนื่อยแล้วนะ
กูอยากหยุดชีวิตแค่ตรงนี้ ตอนนี้เวลานี้
กูอาจจะมีเพื่อนในบอทเยอะก้จริง..กูระบายตรงนี้ได้ก้จริง
แต่พอกูหันออกจากหน้าคอมกูก้เจอกับเรื่องเดิมๆ..
พอกูล้มพวกมันก้พร้อมที่จะเเหยียบซ้ำเติม ไม่เคยมีใครสักคนให้กำลังใจผม
ทุกวันนี้ผมก้ฝืนยิ้ม..ทั้งๆที่ความจริงแล้วถ้าใครจ้องเข้ามาในตาผมคุนจะรู้ว่าผมซ่อนคามรู้สึกมากแค่ไหน ผมพยายามทำตัวให้ร่าเริง พยายามยิ้มให้กับปัญหา
พยายามยิ้มในทุกๆเรื่อง ผมพยายามที่จะหลีกเลี่ยงการสู้คนผมพยายามทุกอย่างแล้ว แต่ก้ไม่เคยมีใครเห้นความพยายามของผมเลย ถ้าถามว่าทำไมถึงผมต้องทำแบบนั้น..เพราะผมอยากมีเพื่อนไง ทั้งๆที่ความจริงแล้ว..มันไม่ใช่ตัวตนของผมเลย
ใครที่เคยคุยกับผมเค้าก้น่าจะรู้ว่าผมค่อนข้างเป้นคนที่เก็บตัว พูดน้อย แต่เวลาที่ผมอยู่กับเพื่อน ที่ผมพูดมาก ที่ผมกวนตีน ที่ผมยิ้ม ที่ผมหัวเราะ..เรื่องพวกนั้นความจริงผมไม่เคยมีความสุขเลย ผมมีแต่ความทุกข์ ผมฝืนยิ้ม ผมฝืนหัวเราะใครจะไปรู้อ่ะว่าภายในเสียงหัวเราะภายในรอยยิ้ม..ผมมีแต่ความทุกข์!ความสุขในชีวิตนี้แม้แต่เสี้ยวนึงยังไม่มีเลยมึงคิดดูเอาละกัน ว่าชีวิตกูเคยมีใครรักกูบ้าง..
ความต้องการ
ผมอยากได้คนที่เข้าใจผมมากๆจริงๆ...ค่อยให้กำลังใจผมอยู่เสมอ ไม่ค่อยเหยียบย่ำซ้ำเติมผม..
ผมเบื่อแล้ว ไม่ต้องบอกให้ไปปรึกษาผู้ปกครองนะค่ะ..เค้าไม่เคยเข้าใจหนูเลยเค้ามีแต่ซ้ำเติมหนู
ด่าหนู ทำร้ายร่างกายอีก..นี่หรอค่ะ?ที่บอกว่ารักเหอะ! เป้นไปได้เอารถมารับหนูไปอยู่โรงบาลบ้าดีสุดและ
เผื่อที่นั่นเค้าอาจจะทำให้หนูสภาวะจิตใจกลับเป้นปกติได้...ขอร้องเถอะนะค่ะ ช่วยหนูที...หนูเบื่อชีวิตมากๆเลย..
ชื่อผู้ถาม
-----
วันที่เขียน
23 สิงหาคม พ.ศ. 2557 20:58:59
จำนวนคนเข้าดู
1408