สงสารพ่อ

รายละเอียด

พ่อแม่หนูเลิกกันตอนหนูอยู่ม.1ค่ะกหนูจึงต้องมาอยู่กับยายที่ต.จ.ว.ประมาณ10ปีผ่านไปหนูตามหาพ่อจนเจอ ติดต่อกันซักพัก หนูเกิดอุบัติเหตุค่ะขาหัก รถก็ไฟไหม้ เบอร์โทรพ่อจึงหายไป ต่อมาประมาณ5ปีหนูตามหาพ่อจนเจออีก พ่อลำบากมาก ป่วยเป็นไวรัสตับขั้นสุดท้าย หนูสงสารพ่อมาก พ่ออาศัยอยู่ห้องของอา(อยู่คนเดียว)ลูกของอาก็เกียจพ่อหนูมาก หนูอยากช่วยเหลือพ่อแต่ตัวหนูเองไม่ได้ทำงาน(ขาเสีย)มีสามีเลี้ยงดูค่ะ เมื่ออาของหนูรู้ว่าหนูติดต่อพ่อได้เเล้ว ก็โทรมาต่อว่าหนูค่ะ เค้าว่าหนูอกตัญญูไม่รักพ่อ(อีก2วันหนูจะไปเยี่ยมพ่อค่ะ พาลูกไปด้วย) เมื่อไม่กี่วันนี้ หนูโทรหาพ่อแล้วส่งเงินให้พ่อ2000ค่ะ(เอาทองไปจำนำมาค่ะ)

ความต้องการ

หนูคิดมากที่อาว่าหนู จะทำอย่างไรดีค่ะ แล้วพระอาจารย์คิดว่าหนูอกตัญญูมั้ยค่ะ หากต้องเสียพ่อไป หนูทำใจไม่ได้ค่ะ

ชื่อผู้ถาม

จจจ

วันที่เขียน

1 สิงหาคม พ.ศ. 2557 21:50:46

จำนวนคนเข้าดู

1136

คำตอบที่ 1

ไม่ต้องไปสนใจวาจาคนอื่น เวลานี้สำคัญที่สุดคือพ่อ เรามีบุญที่หาท่านเจออีกครั้ง คนเป็นพ่อไม่ต้องการอื่นใดนอกจากได้เจอลูก ปรนนิบัติท่าน แม้เรามีเวลาไม่มากที่ได้อยู่ด้วยกัน ก็ถือเป็ฯความทรงจำที่เราจะจดจำและดีใจที่ได้ทำมัน เมื่อมีโอกาสนะ ใครคนอื่นจะคิดอะไรอย่าไปสนใจ บาปอยู่ที่ใจเขา ไม่ใช่ของเรา

ชื่อผู้ตอบ

อาจารย์ผู้ให้คำปรึกษา 299

วันที่เขียน

2 สิงหาคม พ.ศ. 2557 10:04:20

คำตอบที่ 2

เราควรตั้งใจทำแต่สิ่งที่ดี หากไม่ถูกใจใครบ้างก็ไม่เป็นไร ถือว่าเราทำอย่างที่สุดแล้วค่ะ หากมัวแต่คิดคงไม่เกิดประโยชน์อะไร ทำน้อยแต่ดีกว่าไม่ทำอะไรเลยใช่มั้ยค่ะ

ชื่อผู้ตอบ

จจจ

วันที่เขียน

2 สิงหาคม พ.ศ. 2557 11:12:04

คำตอบที่ 3

ถูกต้อง สุขทุกข์เกิดที่ใจเรา สิ่งใดทำแล้วสุขไม่เดือดร้อนใคร จงพิจาณาทำมัน

ชื่อผู้ตอบ

อาจารย์ผู้ให้คำปรึกษา 299

วันที่เขียน

3 สิงหาคม พ.ศ. 2557 09:01:31