ทะเลาะกับแฟนเพราะภาระเกินตัว
รายละเอียด
เร่มต้นด้วย...ดิฉันได้แต่งงานกับแฟนได้ 2 ปีแล้วคะ การแต่งงานของเราเกิดจากที่คบหาดูใจเอง โดยที่พ่อแม่ทั้งสองฝ่ายไม่มีใครชอบใคร (ทั้งลูกสะใภ้และลูกเขย) เราเลยแยกตัวอยู่หากินกัน 2 คนโดยไม่รบกวนพ่อแม่ของทั้งสองฝ่าย แต่พ่อดิฉันเป็นคนเด็ดเดี่ยวมาก พ่อได้พูดก่อนออกจากบ้านว่า หากเลือกที่จะอยุ่กับแฟนก็จงอยู่ให้รอดละกัน อย่าได้หอบลูก หอบนำ้ตากลับมาหาพ่อ นอกจากแฟนดิฉันตายอย่างเดียว..พ่อเป็นคนที่มีฐะนะ เลยไม่ง้อลูกเลย และทีพ่อไม่ชอบแฟน เพราะแฟนเป็นคนจนนั้นเอง สวยพ่อแม่เขาที่ไม่ชอบดิฉันก็เพราะว่าเขาได้หมายหมั่นคนอื่นให้ให้ลูกชายเขาอยู่แล้ว.........
อยู่มาจน 2 ปี เราตา่งก็ทำงานเก็บเงิน ไม่มีปํญหาอะไร แต่ระยะเวลาช่วง 2 ปี เขาก็อส่งเงินให้ทางบ้านเขาบ้าง ฉันก็อไม่ว่าอะไร แต่แล้วเราก็อว่างแผนจะซื้อรถยนต์ จนเงินครบแล้วเขากลับบอกว่าต้องเอาเงินไปช่วยครอบครัวครัวเขา นั้นคือ สร้างบ้านให้พ่อแม่เขา ฉันน้อยใจมาก น้อยใจสุดๆๆ ส่วนรถซื้อเงินผ่อนแล้วใสชื่อฉัน ฉันต้องผ่อนคนเดียว เป็นภาระคนเดียว เราทะเลาะกัน แล้วเขาบอกเลิกฉันโดยที่ไม่คิดเลยว่าฉันยอมทิ้งครอบครัวที่มีทุกอย่างแล้วมาอยูกับเขา ฉันรับไม่ได้ที่ต้องเลิกกับเขาเพราะกลัวต้องอยู่คนเดียว จะกลับบ้านก้อไม่กล้า เลยขอร้องเขาว่าให้ฉันอยู่ด้วยได้ไหม เขาก้อบอกว่า อยู่ได้ก้ออยู่ แต่ต้องเข้าใจเขา และตามใจเขา เขาจะทำทุกอย่างให้ครอบครัวเขามีความสุข ทั้งที่ คนที่เขานอนกินอยู่ด้วยต้องน้อยใจอยูทุกวันจนใจจะระเบิด ฉันก้อทนอยู่กับเขาแม้ว่าเขาจะทรมานใจฉันก้อตาม ตอนนี้ฉันไม่ได้อยู้ด้วยความรักแล้ว ความรักที่สวยงามมันหมดแล้ว
ฉันไม่คิดเลยว่าคนที่รักฉัน และเอาฉันมาอยูด้วยจะทำร้ายใจฉันได้ขนาดนี้ ฉันต้องเก็บความรู้สึก ไม่กล้าพูด เพราะพูดไปมันทำให้ฉันยิ่งเจ็บ ยิ่งได้เห็นเพื่อน คนรอบข้างมีความสุขฉันก้อท้อใจ คนอื่นมองว่าฉันมีทุกอย่าง แต่สำหรับฉันจิงแล้วมีแต่ความเจ็บปวดที่ต้องทนกับคนรัก ที่ต้องฝื่นยิ้มกับคนรอบข้าง ร้องไหเวลาอยู่คนเดียว
ความต้องการ
ฉันควรจะแก้ปัญหานี่ยังไงดี เพราะฉันเหมือนตัวคนเดียว ไม่กล้าบอกใครแม้แต่แม่ที่คอยถามทุกข์สุขทุกวัน ฉันยิ้มทั้งนำ้ตาเวลคุยโทรศัพท์กับบอกว่าลูกสบายดีตลอด เพราะแม่ยังต้องดูแลน้องอีกหลายคน ไม่อยากให้แม่รู้ว่าลูกลำบากใจ อยากฆ่าตัวก็อกลัวพ่อแ่มจะรับไม่ได้ จะปรึกษาพี่สาวก็อไมอยากให้พ่ี่สาวไมสบายใจ ฉันเลยเก็บคนเดียวมาตลอด
จิตใจของฉันตอนนี้กระทบกับการทำงานมาก จากที่ฉันเป็นคนที่จิตใจดี ยิ้มเก่ง ไม่เคยด่าว่าลูกน้อง แต่ตอนนี้ฉันกลายเป็นคนขี้โมโห ด่าว่าลูกน้องโดยไม่มีเหตุผล แล้วแต่อารมณ์ตัวเอง จนที่ทำงานว่าฉันเปลี่ยนไป และไมีมีใครเข้าใกล้ฉัน ไม่กล้าทักฉัน ต่างก็อหลบ เพราะกลัวโดนด่า......
ตอนนี้ฉันปลงมากแล้ว เรื่องแฟนฉันก้อแล้วแต่เขา ฉันคิดว่าเข้าจะทรมานฉันคนเดี่ยวได้ แต่ฉันไม่ต้องการให้คนรอบข้างฉันไม่ต้องการฉันด้วย ฉันอยากเป็นคนเดิมที่ดีกับทุกคน และทุกคนก็อนึกถึงฉัน ฉันควรทำไงกับสภาพจิตใจของฉันให้กลับมาเหมือนเดิมแค่นั้นพอ.....
ชื่อผู้ถาม
fahfa
วันที่เขียน
22 เมษายน พ.ศ. 2557 19:40:26
จำนวนคนเข้าดู
2088