เหนื่อยมากกับการใช้ชีวต

รายละเอียด

สวัสดีคะพระอาจารย์ คือหนูอายุ19ปี แม่หายตัวไป8ปี พ่อไม่ติดต่อกับมาตั้งแต่หลังจากแม่หายไป3เดือน หนูมีปัญหากับป้าเลยโดนไล่ออกจากบ้านตอนอายุ16-17ปี หนุทำงานกลางคืนหลังจากนั้น เพื่อหาเงินเรียนหาเงินเช่าห้องอยุ่ หนูเคยมีคนเลี้ยงมา3คน แต่พอเลิกกันไปหนูก่กับไปทำงานเหมือนเคย หนูหาเงินจนตอนนี้หนูเรียนมหาลัยศรีปทุมปี1 หนูรู้สึกว่าทำไมอายุแค่นี้ต้อฃหาเงินเดือน ระ2-3หมื่น หนูท้อ หนูไม่อยากทำงานเด็กดิ้ง หนูรู้สึกแย่ ตัวคนเดียว หนูควรทำยังไงต่อ หนูอยากอยุ่เฉยๆแต่ถ้าอยุ่เฉยๆก่ไม่มีกิน หนูไม่รุ้จะบอกใคร.

ความต้องการ

ต้องการทำให้ชีวิตดีขึ้น แต่ไม่มีใครช่วยหนูเลย

ชื่อผู้ถาม

มาย

วันที่เขียน

10 มีนาคม พ.ศ. 2557 09:41:16

จำนวนคนเข้าดู

1473

คำตอบที่ 1

ชีวิตคนเรา บางทีมันหาความลงตัวได้ยาก
เราต้องดิ้น ตองลุย ต้องสู้ 
อย่าไปโทษเวรกรรมเก่า อย่าไปโทษพ่อแม่ ญาติ ๆ ที่ทิ้งเรา

เราอยากได้แบบใด เราก็ต้องทำแบบนั้น 

ถ้าเราตั้งใจ ปรับเปลียนตัวเอง ชีวิตก็งดงามได้ อย่าติดกับอดีต อย่าจมปลักกับมัน
คนเราเรียนจบก็เพื่อหาเงินอีกที บางคนต้องการวุฒิ แต่ถ้าเรามั่นใจแล้ว ไม่ว่าจะมีวุฒิหรือไม่มี เราก็ทำงานได้ 
ความรู้นอกห้องเรียนนั้นมากมายกว่า ไม่มีอะไรแน่นอนที่สุด แม้ว่าจะจบสูง แม้ว่าจะมีเงินมากมาย แต่สุดท้าย เราก็ต้องทิ้งทุกอย่างไป


คนเราอยู่เฉย ๆ ไม่ได้ เพราะชีวิตต้องมีกิน มีใช้ มีค่าใช้จ่าย
แต่วิธีการหาเงินนี่ เรามีได้หลายวิธี
วิธีที่ให้คนอื่นเลี้ยง ไม่ยั่งยืนและไม่ดีเลย เพราะเรามัวแต่รอให้คนอื่นเอาเงินมาให้
เราต้องไม่รอใคร ไม่หวังพึ่งใคร เราต้องพึ่งความสามารถของตัวเราเอง ลุยด้วยตัวเอง
แม้ว่าจะเหนื่อย แม้ว่าจะต้องใช้เรี่ยวแรงทำงาน นั่นก็ดีกว่า รอให้คนเอาเงินมาให้ รอให้คนเลี้ยง
อย่าติดความสบาย จนไม่ทำงาน 
อย่าหลงกับความสะดวก จนไม่ทำงานหนัก ไม่ออกแรง

จริง ๆ ถ้าหนูเร่งอ่านหนังสือมาก ๆ อ่านหลาย ๆ สาขา ฝึกฝนดี ๆ หนูก็ไปทำงานอย่างอื่นได้
เช่น เลือกติววิชาที่เราถนัดตามศูนย์ติวต่าง ๆ หรือสอนพิเศษเด็ก ๆ 
จริงอยู่แม้ว่า มันอาจมีรายได้ไม่เท่า่งานที่หนูทำอยู่ แต่หนูจะรู้สึกว่า หนูทำงานแบบมีความสามารถและสร้างสรรค์ดีกว่า และรู้สึกสบายใจกว่า

งานนั่งเชียร์แขก หนูอาจมีปัญหาสุขภาพในระยะยาว เพราะควันบุหรี่  นอนดึก และอื่น ๆ

เปลี่ยนตัวเองใหม่
1 ลดทอนค่าใช้จ่ายให้น้อยลง กินอยู่แบบประหยัด ใช้ของที่พอเหมาะ ไม่อวด ไม่โชว์ อย่าเห่อไปกับกระแสสังคมหรือเพื่อน ๆ
2 หาเงินได้ ให้แบ่งเก็บไว้ทันที 40-50%  เหลือจากนั้นค่อยเอามาบริหารชีวิตเป็นรายเดือน
3 ชีวิตไม่ใช่แค่เรื่องหาเงิน แต่ต้องหาอาหารให้ใจเราด้วย อาหารนั้นคือธรรมะ ความสุข ความสงบ
4 อย่ากู้หนี้ อย่ายืมใคร ๆ อย่าใช้บัตรเครดิต อยากได้อะไรถ้าไม่มีก็ให้อดไปก่อน ถ้ามีก็ซื้อเงินสด ถ้าไม่มีก็ไม่ซื้อ
ชีวิตที่อิสระคือชีวิตที่ไม่มีหนี้ แม้ว่าเราจะมีเงินน้อย แทบไม่มีกิน แต่เราก็จะมีความสุขกว่า คนมีหนี้สิน
5 หัดและอดทน ฝึกฟังธรรมะ ฝึกเจริญสติ ฝึกนั่งสมาธิ ฝึกเดินจงกรม (ต้องทำคู่กันคือเดินก่อนแล้วค่อยนั่งสมาธิ) ฝึกสวดมนต์
ทำทุก ๆวัน ตอนไหนก็ได้ เช้า บ่าย เที่ยง ค่ำ 

ให้จัดสรรเวลาให้ตัวเอง ไปศึกษาปฏิบัติธรรมแบบเข้มเข้นบ้างสัก 3-5 วัน ขอแนะนำให้ไปตรงนี้

http://www.buddhisthotline.com/index.php?page=frmnews3&newsid=150 
ลองไปดู ทำไมผู้หญิงจำนวนมากจึงต้องไปใช้ชีวิตแบบนี้ 
แสดงว่า ความสุขแบบที่คนจำนวนมากกำลังค้นหา มันไม่ใช่ความสุขที่แท้จริงใช่ไหม 

และอีกที่หนึ่ง ไปได้ตลอดทุกวัน
http://bhaddanta01.blogspot.com

ไม่มีวิธีอื่นใดแก้ปัญหาคนเราได้นอกจากการปฏิบัติธรรม ลองไปดู อย่าชักช้า
ระหว่างนี้ ให้ปิดโทรศัพท์ นั่งนิ่ง ๆ หลับตา ตั้งใจฟังตามนี้
http://www.buddhisthotline.com/index.php?page=frmnews6&newsid=143

ชื่อผู้ตอบ

อาจารย์ผู้ให้คำปรึกษา 99

วันที่เขียน

10 มีนาคม พ.ศ. 2557 10:15:41