ลูกคนเดียวกับแม่คนเดียว

รายละเอียด

ดิฉันเป็นลูกคนเดียวของพ่อแม่ แม่เลิกกันกับพ่อมา 20 ปีแล้ว และแม่ไปทำงานที่ต่างประเทศได้ประมาณ 25 ปี ตอนนี้กลับมาอยู่ที่เมืองไทยแล้ว ส่วนดิฉัน ตั้งแต่พ่อกับแม่เลิกกันก็ย้ายมาอยู่ที่กรุงเทพ ได้ประมาณ 16 ปี มาเรียนหนังสือและตอนนี้เรียนจบ ทำงาน และแต่งงานแล้ว แต่ยังไม่มีลูก ตลอดเวลาที่อยู่กรุงเทพ ใช้ชีวิตอยู่กับเพื่อนๆ จนกระทั่งแต่งงาน ก็ใช้ชีวิตอยู่กับสามี พอแม่กลับมาอยู่ที่เมืองไทย ท่านจึงอยากให้ดิฉันกลับไปอยู่กับท่านที่ต่างจังหวัด ซึ่งตอนนี้ดิฉันยังหาทางออกไม่ได้เนื่องจากเหตุผลดังนี้ 1. ใช้ชีวิตแบบห่างแม่ มานาน 16 ปี (ใช้ชีวิตแบบอิสระ) 2. หน้าที่การงาน และบ้านของดิฉันกับสามีอยู่ที่กรุงเทพ 3. ดิฉันยังไม่พร้อมที่จะกลับไปอยู่ต่างจังหวัด ส่วนปัญหาของแม่มีดังนี้ 1. ไม่มีเงินรองรัง เงินที่หามาได้เอาไปซื้อที่ สร้างบ้านหมด 2. ดิฉันยังไม่มีเงินส่งให้ท่านมากพอ (ตอนนี้ให้ท่านเดือนละ 2000) 3. แม่เป็นคนคิดมาก คิดเล็กคิดน้อย ขี้น้อยใจ จนเข้ากับญาติๆ เพื่อบ้าน และตัวดิฉันเองไม่ได้ ทั้งนี้ดิฉันไม่ใช่ว่าจะไม่ดูแลท่าน พอให้ท่านมาอยู่ด้วกันที่กรุงเทพฯ ท่านก็อยู่ไม่ได้ มันไม่กว้างขวางเหมือนต่างจังหวัด และพออยู่ด้วยกันที่กรุงเทพ ดิฉันรู้สึกอึดอัด ไม่เป็นตัวของตัวเอง จะไปใหนทำอะไรอย่างที่เคยทำไม่ได้ ไม่มีความสุข

ความต้องการ

1. อยากให้เวลาอยู่ด้วยกันแล้วมีความสุข ไม่อึดอัด เหมือนโดนแย่งเวล่ส่วนตัวไป 2. อยากให้ท่านเป็นคนที่มีความสุขในตัวเอง ไม่ไปเรียกร้องเอาความสุขจากคนอื่นหรือสิ่งแวดล้อม

ชื่อผู้ถาม

นิหน่า

วันที่เขียน

7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 13:37:27

จำนวนคนเข้าดู

1505

คำตอบที่ 1

เงื่อนไขบางอย่างอาจไม่เอื้อให้เรามากนัก
ถ้าเราสองคนคือคุณและแฟนเข้าใจแม่ ไม่ว่าแม่จะอยู่ด้วยหรือไม่อยู่ด้วย คุณก็จะมีความสุข
ถ้าคุณคิดว่า คุณโตแล้ว พอจะดูแลแม่ที่แก่เฒ่าได้แล้ว จะหาวิธีดูแลแม่ ทำให้แม่มีความสุขทุกทาง
คุณจะมีความสุข และถ้าสามีคุณไม่คับแคบ ไม่รังเกียจแม่เรา คุณก็จะมีความสุขมากยิ่งขึ้น

หลายต่อหลายชีวิต หาความลงตัวไม่ค่อยได้
มีสิ่งนี้ ก็จะขาดสิ่งนี้อยู่ตลอด

คุณต้องคุยกับแม่ให้มาก เปิดใจตัวเองให้มาก เข้าใจในสิ่งที่แม่เป็น เราเด็กกว่า พอจะปรับได้ไหม ก็ต้องปรับ
ถ้าแม่มาอยู่กับเราไม่ได้ หรือมาแล้ว คุณไม่มีความสุขเลย คุณจะโทษแม่ก็ไม่ได้

คนยุคใหม่ติดในความเป็นส่วนตัว ห้องส่วนตัว ของใช้ส่วนตัว 
แต่คนยุคก่อนที่อยู่กันในครอบครัวใหญ่ ๆ นอนห้องรวม ๆ ความเป็นส่วนตัวแทบไม่มีเลย เขาก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไร

ทางแก้คือ ไม่ว่าแม่จะอยู่ด้วย หรือไม่อยู่ด้วย คุณต้องทำให้แม่่อุ่นใจ สบายใจและรู้ว่าคุณห่วงแม่เสมอ
แม้ว่าเราจะมีเงินน้อย หากทำให้แม่เข้าใจสภาพชีวิตครอบครัวของเรา ให้แม่รู้ว่า ความสามารถในการหาเงินของเรามีมากน้อยขนาด  แม่ก็คงไม่เรียกร้องเกินไป

อย่าคิดว่า แม่คืออุปสรรค แม่คือสิ่งรำคาญในชีวิตคุณ

ฟังตรงนี้ เมื่อจิตใจสงบพอแล้ว คุณจะรู้สึกว่า แม่สำคัญกับคุณมากทีเดียว และในช่วงเวลานี้ คุณก็สำคัญกับแม่มาก ๆ 
http://www.buddhisthotline.com/index.php?page=frmnews6&newsid=143

ชื่อผู้ตอบ

อาจารย์ผู้ให้คำปรึกษา 99

วันที่เขียน

9 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 22:15:55