บ่วง

รายละเอียด

กราบนมัสการ โยมมีเรื่องอยากปรึกษาค่ะ ลูกสาวโยม ตอนนี้อายุ 1 ขวบครึ่ง แล้วค่ะ ตั้งแต่วันแรกที่คลอดลูกมา โยมรัก และเอ็นดูลูกมาก มากจนโยมทุกข์แล้วค่ะ กลัว คิดมาก คิดไปจนโยมจะบ้าแล้วค่ะ โยมรักลูกมาก เป็นห่วงลูกมาก ข่าวเกี่ยวกับเด็กเดี๋ยวนี้น่ากลัวมาก กลัวที่สุดเรื่องความปลอดภัย กลัวลูกหาย กลัวว่าถ้าโยมตาย แล้วลูกจะอยู่ได้อย่างไร ตอนนี้ก็จะทำประกันชีวิตเพิ่ม กลัวว่าถ้าโยมเป็นอะไร ลูกจะได้สบาย จะได้เรียนหนังสือสูงๆ เวลามาทำงาน ก็คิดถึงแต่ลูกตลอด เหมือนบ่วงติดตัวเองเลยค่ะ เดี๋ยวลูกจะต้องไปโรงเรียนก็กลัวรถโรงเรียนขับไม่ปลอดภัย ยิ่งมีข่าวเรื่องรถตู้กับเด็กแล้ว โยมก็ใจเสียมากแล้วค่ะ ไม่คิดเลยน่ะค่ะว่า เป็นแม่คนจะทุกข์ใจขนาดนี้ โยมจะสอนให้ลูกเป็นคนดี รู้จักให้ มีความสุข ฉลาดทางอารมณ์ แต่โยมกลับโง่ทางอารมณ์เอง อยู่กับปัจจุบันไม่ได้ โยมไม่อยากเป็นแบบนี้เลยค่ะ รักมาก ก็ทุกข์มาก อยากปล่อยวาง เวลาผ่านไปจนลูกได้ขวบครึ่งแล้ว มันก็ยิ่งรักเพิ่มทุกวัน มีความสุขที่มีลูก แต่มันเหมือนมีบ่วงกรรมที่ต้องคอยห่วงมากมายขนาดนี้เลยเหรอค่ะ

ความต้องการ

ขอแนวคิด แนวปฏิบัติ ให้โยมด้วยค่ะ

ชื่อผู้ถาม

รักลูกมาก

วันที่เขียน

22 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 09:32:55

จำนวนคนเข้าดู

1249

คำตอบที่ 1

การรัก การห่วงใยในสวัสดิการของลูกนั้น เป็นปกติและเป็นสิ่งที่ดีแล้ว แต่ไม่ได้ต้องเอามาวิตกแบบนี้

ทำทุกอย่างให้เหมาะสม ให้สมเหตุสมผล ทำให้ดีที่สุดในขอบเขตความรับผิดชอบของเรา ส่วนอะไรที่อยู่นอกเหนือความรับผิดชอบหรือเกินกำลังก็ไม่ต้อง

การเกิดมาเป็นชีวิตนั้น ไม่ว่ายุคไหน ๆ ก็ล้วนแล้วแต่มีอันตรายทั้งนั้น เมื่อเกิดมาแล้วก็ต้องเผชิญกับมัน เราจะหาสภาพแวดล้อมที่ดีที่สุด สังคมคนมีศีลธรรมดีกันทุกคน แบบนั้น คงไม่มีจริงในสังคมขณะนี้

ใครก็ตามหากไม่ต้องการพบสิ่งเลวร้าย ไม่ต้องการพบอันตราย ก็ต้องไปทำเหตุไม่ให้ต้องเกิดมาอีก คือศึกษาปฏิบัติให้บรรลุพระอรหัตต์เสีย นั่นคือจะทำให้ไม่ต้องเกิดมาอีก แต่ที่เราต้องเกิดมา เพราะเรายังมีเชื้อมีกิเลสอยู่ (มากน้อยแล้วแต่คน) เมื่อเกิดมาแล้ว ก็ต้องศึกษาพัฒนาตัวเองต่อไป

สังสารวัฏฏ์ยาวนาน ชีวิต 1 ชาติภพสั้นนิดเดียว เอาแน่นอนไม่ได้ จุดสำคัญคือเราตอ้งไม่ประมาท ไม่พลั้งเผลอ ไม่ลืมตัวเมื่อมีความเพียบพร้อม ไม่โวยวายโทษเวรกรรมเมื่อขาดแคลน

ฝึกลูก สอนลูกให้ดูแลตัวเองได้ ให้เขาพึ่งพาตัวเองได้ ให้ทำอะไรด้วยตัวเองให้ได้มากที่สุด อย่าให้เขาทำอะไรไม่เป็น ต้องให้คนอื่นทำให้ตลอด นั่นจะกลายเป็นจุดด้อยของเขาในอนาคต ให้เขามีความสุขด้วยตัวเอง ให้เขาแกร่งจนสามารถอยู่คนเดียวได้

อย่ากังวลเกินไป ดูแลสุขภาพกายของตัวเองให้ดี ดูแลสุขภาพใจให้แจ่มใสด้วย การกังวลมากไป จะทำให้กินไม่ค่อยได้ ถ่ายไม่สะดวก นอนไม่ค่อยหลับ จะทำให้อายุสั้นลง แทนที่จะได้อยู่กับลูกไปนาน ๆ กับได้อยู่น้อยก็ได้

ชื่อผู้ตอบ

อาจารย์ผู้ให้คำปรึกษา 99

วันที่เขียน

22 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 10:28:45

คำตอบที่ 2

กราบนมัสการค่ะ โยมกราบขอบพระคุณ สำหรับคำชี้แนะ โยมจะปฏิบัติและฝึกให้ได้ค่ะ

ชื่อผู้ตอบ

รักลูกมาก

วันที่เขียน

22 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 10:31:49