ชีวิตเป็นทุกข์เพราะการกระทำของผมเอง

รายละเอียด

อย่างเเรกเลยนะครับต้องขอขอบคุณเว็ปไซต์ดีๆที่ทำให้ผมได้มีคนให้คำปรึกษา เดิมที่ชีวิตผมเคยมีความสุขทุกอย่างจนกระทั่งผมได้ไปเกณทหารครับผมได้เป็น ทหารเรือ อยู่ที่สัตหีบ ช่วงเวลลานั้นที่ผมรู้ว่าผมต้องจากบ้านไปมีความรู้สึกกลัวอยู่เหมือนกันครับ เเละช่วงเวลานั้น เเฟนผมตั้งท้องด้วยจึงเป็นการยากมากที่จะทำใจผมไปเป็นทหารก็ได้ปล่อยกลับมาบ้าน 3 เดือน จะได้กลับมาซักที จนในที่สุดผมก็เริ่มเป็นคนเลว ผมได้พบหยิงสาวคนนึ่ง เธอนิสัยดีมากทำให้ผมทุกอย่างจนผมรักเธอหมดหัวใจ เเล้วนั้นก้เป้นจุดเริ่มต้นของเรื่องผมไม่ได้กลับไปบ้านเลยไม่เคยติดต่อเเฟนกับลูกเลย เเต่ผมจะถามข่าวกับเพื่อนๆตลอด ทางด้านเเม่ผมก็ไปอยู่กับเเฟนใหม่ เเล้วว่าถึงจนวันนี้ผทชมกลับคิไ้ทุกสิ่งทุกอย่างผมทำผิดมาก มากจนเกินอภัยเเฟนผมต้องเลี้ยงลูกเพียงลำพังเเละลูกสาวผมที่เิดมายังไม่เคยเห้นเเม้กระทั่งหน้าพ่อ ผมผิดไปเเล้วผมอยากกลับไปเเก้ไขใหม่อผขอโทษ ผมมันเลวจริงๆ ทุกวันนี้ผมอยากเห็นหน้าลูกใจจะขาด ชอบเปิดดูรูปเด็กผู้หญิงตัวน้อยๆตามเว็ป ดูไปผมก็ร้องไห้ไป

ความต้องการ

ผมควรทำอย่างไรดีครับ ช่วยผมทีผมไม่มีใครให้ปรึกาาเเล้วผมอยากกลับไปใช่ชีวิตเเบบ พ่อ เเม่ ลูก เเต่กลัวทางด้านเเฟนเก่าผมไม่ให้อภัยผมควรทำอย่างไรดีครับ

ชื่อผู้ถาม

พ่อที่คิดถึงลูก

วันที่เขียน

26 ตุลาคม พ.ศ. 2556 14:13:28

จำนวนคนเข้าดู

1268

คำตอบที่ 1

อนุโมทนาบุญที่ช่องทางนี้ช่วยทุเลาความกังวลให้แก่ผู้ทุกข์ได้ การมีชีวิตอย่างมนุษย์นนั้นมันยาวไกลและซับซ้อนนัก เส้นทางในโลกนี้ ไม่ได้ทำสีเอาไว้ให้เราเห็นชัดเจน สุดแท้แต่ใครจะเลือกเดิน ทุกคนมีโอกาสที่จะหลงทาง ทุกคนล้วนมีสิทธิ์ที่จะทำผิดพลาดกันได้ทั้งสิ้น บางครั้งเราเองแทบไม่รู้ตัวเลยว่าทำสิ่งนั้น สิ่งนี้ลงไปได้อย่างไร จนเมื่อมันเกิดขึ้นแล้ว มานึกย้อนไป ก็ให้อาลัยนัก เมื่อเรารู้ตัวแล้วว่าได้ทำอะไรผิดพลาด แสดงให้เห็นว่าเรายังมีจิตใจที่ดีงามอยู่ สิ่งที่เราจำต้องยอมรับให้ได้ เพื่อให้เรื่องราวดำเนินต่อไปนนั้น เราจำต้องกล้าหาญที่จะอยู่กับความเป็นจริงให้ได้ ก็เหมือนเราไปรบนั่นแหละ ความสำเร็จจะเกิดขึ้นไม่ได้เลย ถ้าเราไม่วิ่งออกไปสู้กับอะไรที่อยู่ข้างหน้า เรายังไม่รู้ว่าจะเจอกับอะไร กับสถานการณ์แบบไหน แต่เราก็ต้องออกไป ไปสู้กับความจริง ผลจะออกมาสำเร็จหรือล้มเหลว ก็เป็นเรื่องที่เราต้องยอมรับ การกลับไปปรับปรุงก้าวเก่าๆที่เราเดินไว้ไม่สวยงามก้าวนั้น ครั้งนี้ ก็หอมหวนพอที่จะกลับไป กลับไปรับรู้รับทราบ ในข่าวสาร หรือในจุดใดจุดหนึ่งที่เราอาจพลาด ไม่เคยรับรู้มาช่วงเวลาหนึ่ง หอมหวานตรงที่เราจะได้เห็นในสิ่งที่เราอยากเห็น แต่อาจจะเจ็บปวดในสิ่งที่เราไม่คาดหวังจะเห็น ไม่ว่าจะอย่างไร ถ้าไม่เปิดประตู ก็ไม่มีวันรู้ว่าเรื่องราวจะเดินต่อไปยังไง ทำในสิ่งที่อยากทำ และเตรียมใจรับในสิ่งที่อาจจะเกิดขึ้น ถ้าสิ่งที่เราคิดแล้วไม่ได้ทำจะติดในใจไปตลอดชีวิต เราจะมีความสุขมั้ย อย่างน้อยไม่ว่าจะอย่างไร เราจะสบายใจกว่าใช่มั้ย เพราะอยากกล่าวคำว่า "ขอโทษ" หรือ "อโหสิ" เรายังพอมีเวลาที่จะเอื้อเฟื้อ ที่จะให้สิ่งดีๆกับคนที่เราปรารถนาดี คนที่เคยอุปถัมภ์ช่วยเหลือเรา กลับไปตอบแทนคนที่เคยรู้สึกดีต่อกัน แต่.. ต้องไม่ทำให้ใครเดือดร้อน การปิดบังไม่ให้ผลดีกับใคร ควรมีชีวิตอยู่บรความจริง สติ และเหตุผล

ชื่อผู้ตอบ

อาจารย์ผู้ให้คำปรึกษา 299

วันที่เขียน

27 ตุลาคม พ.ศ. 2556 16:43:36