การเรียน

รายละเอียด

ดิฉันเรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่4เรียนอยู่สายวิทย์-คณิตและเรียนอยู่ในห้องพิเศษเรียนโปรแกรมภาษาอังกฤษ ซึ่งการเข้าห้องเรียนโปรแกรมนี้จะต้องสอบเข้าเรียน ดิฉันชอบในวิชานี้มากแต่ก็ยังไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่นักจึงสอบเข้ามีจำนวนหนึ่งห้องรับ25คนเท่านั้น ในตอนแรกเป็นการสอบแบบอัตนัยซึ่งดิฉันก็ผ่านการสอบรอบนี้อย่างหวุดหวิดเป็นอันดับสุดท้าย ซึ่งดิฉันเคยอ่านหนังสือเดอะท๊อปซีเคร็กเป็นหนังสือที่ดีมากซึ่งในหนังสือเขียนไว้ว่าถ้าเราคิดว่าเราทำได้เชื่อว่าเราทำได้เราก็จะทำได้ ดิฉันวิธีนี้ในการสอบดิชั้นเชื่อว่าตัวเองจะต้องติดแล้วดิฉันก็ติดต้องขอบคุณหนังสือเล่มนี้มากดิฉันคิดเป็นเพราะหนังสือเล่มนี้ดิฉันไม่ได้เชื่อในความสามารถของตนเลย และต่อมาก็มีการสอบคัดเลือกครั้งที่สองเป็นการสอบสัมภาษณ์ภาษาอังกฤษซึ่งดิฉันก็ผ่านและเข้ามาเรียนในห้องเรียนโปรแกรมพิเศษนี้ในที่สุด แรกๆดิฉันก็มีความสุขกับการเรียนดีเพราะเป็นสิ่งที่ดิฉันชอบ แต่ในห้องพิเศษนี้มีเพื่อนๆที่เก่งดว่สดิฉันมาก ดิฉันมักจะสอบวิชาภาษาอังกฤษได้ที่สุดท้ายของห้องเสมอ ดิฉันเป็นคนเดียวที่ตกวิชาภาษาอักฤษของห้องมาสองครั้งแล้วซึ่งครั้งล่าสุดทำให้ดิฉันรู้สึกแย่มาก อีกทั้งสอบวัดประเมินระดับภาษาอังกฤษระดับประเทศ เพื่อนของดิฉันได้ที่ห้าของประเทศและคนก่อนหน้าดิฉันได้ที่แปดร้อยของประเทศในขณะที่ดิฉันได้ที่สุดท้ายของห้องได้ที่หนึ่งพันห้าร้อยของประเทศ ดิฉันรู้สึกกดดันมาก รู้สึกเครียดและเสียใจ รู้สึกว่าตัวเองด้อยกว่าคนอื่น เสียใจทั้งๆที่รักการเรียนภาษาอักฤษแต่ตอนนี้มันกลายเป็นแรงกดดันทำให้ดิฉันไม่มีความสุข

ความต้องการ

อยากให้ช่วยให้คำปรึกษาแก่ดิฉันว่าดิฉันควรทำอย่างไรต่อดีจะออกดีหรือไม่ แต่ดิฉันชอบที่ได้เข้ามาเรียนห้องเรียนโปรแกรมพิเศษภาษาอักฤษแต่ดิฉันก็รู้สึกแย่ที่พบว่าตนเองเป็นที่โหลของห้องตลอดมา ดิฉันควรจะทำอย่างไรดีกรุณาให้คำปรึกษาแก่ดิฉันด้วย ขอบคุณค่ะ

ชื่อผู้ถาม

ภิญญาพัชญ์

วันที่เขียน

10 กันยายน พ.ศ. 2556 21:30:04

จำนวนคนเข้าดู

1433

คำตอบที่ 1

พ่อแม่เข้าใจเรามั้ย เรามีเพื่อนที่พอจะพูดคุยกับเราได้บ้างหรือเปล่า ถ้าเรารักการเรียนวิชานี้จริงๆ ต้องสู้นะ มันอาจจะมีอะไรที่เรายังหลงทางอยู่ ภาษอังกฤษไม่ใช่เรื่องยาก แต่อาจจะต้องมีเทคนิคสักหน่อย คนที่เค้าได้คะแนนดีๆ เค้าเรียนพิเศษทุ่มเทแค่ไหน หรือเค้าอาจจะมีพื้นฐานอะไรๆมามากกว่าเราหน่อย แต่ถ้าเราขยันและมีแรงบันดาลใจ ต้องมีวันของเราบ้างนะ ทุกครั้งที่ทำข้อสอบ ลองถามตัวเองดูซิ ว่าอะไรเป็นอุปสรรคที่ทำให้เราตอบข้อนั้นแบบเดาๆ หรือไม่มั่นใจหรือไม่รู้คำตอบที่แท้จริง เรื่องแกรมม่าเหรอ เรื่องศัพท์เหรอ หรือ ลังเลไม่แน่ใจอะไร อย่าเครียดนะ เรายังพัฒนาได้ อย่าคาดหวังเกินไปอย่าไปเปรียบเทียบกับใคร มันจะเครียดเวลาไม่สมหวังน่ะ ก็เหมือนตอนเราอ่านหนังสือแหละ เราอ่านของเราคนเดียว พอเราเชื่อมั่นอย่างนั้น เราก็ทำได้ เราไม่ได้อ่านหนังสือเล่มนนั้นแข่งกับใครนี่ ตอนนั้น แต่ พอมาวันนี้มีคนมาเปรียบเทียบ เรากลับหลงลืมความเชื่อตรงนนั้นไป เพราะปัจจัยมันเพิ่มใช่มั้ย มันเลยท้อแท้ เรียกคืนแรงบันดาลใจนั้นกลับมาอีกครั้งสิ ก็มันอยู่ในตัวเรา มันอาจจะหลับอยู่ก็ได้ กระตุ้นมันหน่อย ฟังเพลงสากลที่ชอบ ลองร้อง ลองแปลเองเล่นๆ หรือ หาภาพยนต์ซีรี่ฝรั่ง มาดูมาฟังให้คุ้นหู ให้เคยชิย เพิ่มความั่นใจในตัวเองอีกหน่อย ที่โรงเรียนเน้นอะไรตอนนี้ เน้น ฟัง พูด อ่าน หรือเขียน เอาเป็นเรื่องๆ ถ้าชอบอ่านหนังสือ ไม่จำเป็นต้องเป็นหนังสือเรียนก็ได้ นิยายนี่แหละ นิยายอังกฤษ สำนวนง่ายๆ มีภาพประกอบ รึแนวที่ชอบ เอามานั่งอ่านนั่งแปลเป็นเรื่องเป็นราวเลย คำไหนไม่รู้ จดๆ หาศัพท์ๆ แบบนี้เราจะรู้ศัพท์หลายหลายกว่าเพื่อนรู้ในห้องเรียนอีก เราอาจไม่ได้เก่งที่สุด ณ ตอนนี้นะ อย่าไปสนใจ บางที คนเก่งเหล่านนั้น อาจจะตอบคำถามบางคำถามในห้องเรียนไม่ได้ก็ได้ อาจจะเป็นเราคนเดียวที่ตอบคำถามนนั้นได้ (เพราะเราหาความรู้จากนอกห้องเรียน) วันนั้นคงเป็นวันที่เจ๋งดี ว่ามั้ย อย่าท้อนะ เรื่องปัญหาภาษาอังกฤษ ไม่เข้าใจอะไร ไม่กล้าถามเพื่อน ไม่กล้าถามครู ปรึกษามาได้อีกเสมอ อาจจะมีเทคนิคดีๆบอกก้ได้นะ

ชื่อผู้ตอบ

อาจารย์ผู้ให้คำปรึกษา 299

วันที่เขียน

11 กันยายน พ.ศ. 2556 09:34:10

คำตอบที่ 2

จะพยายามต่อไปคะ ขอบคุณมากๆคะ^^

ชื่อผู้ตอบ

ภิญญาพัชญ์

วันที่เขียน

11 กันยายน พ.ศ. 2556 18:35:05