ปรึกษาปัญหาชีวิต (สำหรับเจ้าของกระทู้)

ปัญหาครอบครัว
รายละเอียด
วันนี้ทะเลาะกับ แม่ เรื่องไม่เป็นเรื่อง แต่เราเริ่มต้นด้วยการพูดดีๆ แต่แม่กลับมาตวาดใส่ ซึ่งเราก้เป็นคนเกลียดคนตวาดใส่อยู่แล้ว แล้วพูดจาไม่ดีอีก ด้วยอารมณ์โมโห เลยพูดประชดไปต่างๆ นานา พูดจาแรงๆ บ้าง แล้วก้พูดกันไปพูดกันมา เรายอมที่จะเป็นฝ่ายเงียบ แต่พ่อที่ได้ยินเรา ทะเลาะกับแม่ ก้มาพูดกับเราว่า คนที่พูดกับพ่อแม่แบบนี้ไม่มีวันเจริญหรอก เราก้รู้สึกเสียใจมาก ทำไมคนเป้นลูกทำอะไรต้องผิดเสมอหรอ ต้องเป็นฝ่ายยอมแบบไม่มีเหตุผลหรอ ทั้งๆที่เราพูดดีๆ ก่อนแท้ ๆ แต่โดนกลับตวาดใส่ แถมยังมารุมด่า ไล่ออกจากบ้าน เข้าใจว่าเป็นอารมณ์โมโห แต่นี่ก้ไม่ใช่ครั้งแรกที่ไล่ออกจากบ้าน หรือเป็นเพราะเรายังคงต้อง แบมือขอเงินพวกเค้าใช้หรอ ถึงไม่มีสิทธิ์ที่จะพูดอะไร เราคิดเสมอว่า ตกลงเราเป็นลูกจริงๆหรือป่าว ทำไมเราผิดไปทุกอย่าง แต่กลับน้องทำอะไรก็ดีไปหมด ขนาดเราตั้งใจอ่านหนังสือ เพื่อสอบเข้ามหาวิทยาลัยของรัฐได้ แต่น้องกลับได้เรียนเอกชน แม่เรายังบอกว่า มหาวิทยาลัยของรัฐ เรียนจบง่าย ของเอกชนจบยากจะตาย มันผิดกับความเชื่อของเรามาก ว่ามหาวิทยาลัยของรัฐ เข้ายากจบยาก ไม่งั้นเข้าจะแย่งกันสอบเข้าทำไม กลายเป็นว่า ทำอะไร็ไม่ดี ทำอะไรก็ผิดตลอด จนเป็นปมในจิตใจว่า เราไม่อยากคุยอะไรกับพ่อแม่เลย จนทุกวันนี้ เหมือนต่างคนต่างอยู่มากกว่า เพราะคิดว่า พอได้พูดกันก็จะทะเลาะกันทุกครั้ง จนอยากจะออกไปใช้ชีวืตข้างนอกเอง คนเดียว
ความต้องการ
เราควรวางตัวกับพ่อแม่ยังไงดีคะ
ชื่อผู้ถาม
หวังยี่เหม่ย
วันที่เขียน
15 มิถุนายน พ.ศ. 2556 23:38:50
จำนวนคนเข้าดู
2012

คำตอบ

คำตอบที่ 1
จะผิดมั้ยถ้าวันนึง ยอมที่จะเป็นฝ่ายไปจากพ่อแม่ เพราะตั้งแต่เด็ก จนโต อยู่กับพ่อแม่ไม่เคยมีความสุขเลย เพระาสัญญากับตัวเองว่า ถ้าวันนึงสามารถหาเลี้ยงตัวเองได้ ไม่ต้องพึ่งพ่อแม่ จะไปให้ไกลที่สุด
ชื่อผู้ตอบ
หวังยี่เหม่ย
วันที่เขียน
15 มิถุนายน พ.ศ. 2556 23:47:16
ทั้งหมด 1 รายการ
1 / 1
อ่านป้ายฉลากยา 10,000 รอบ แต่ไม่กินยา มันก็คงรักษาโรคอะไรไม่ได้
เช่นกัน แม้ว่าจะอ่านหนังสือ 10,000 เล่ม ฟังเทศน์ 10,000 เรื่อง ปรึกษาผู้รู้ 10,000 คน ประโยชน์ก็มีเพียงน้อยนิด
หากเราไม่ลงมือทำ ไม่ลงมือปฏิบัติ ไม่พยายามทำ การมัวแต่คิดอยากให้เป็นอย่างนั้นเป็นอย่างนี้ไปเฉยๆ จะมีผลสำเร็จอะไร