คำตอบที่ 1
บางครั้งแม่อาจไม่ได้เครียดอะไรจริงจังนักก็ได้ เป็นพี่ใหญ่ อยากดูแลน้อง ๆ ไม่ให้น้อง ๆ ลำบาก น่านับถือน้ำใจและความคิดอ่านที่ไม่หยุดนิ่ง
จริง ๆ ปัญหาหลักไม่ได้อยู่ที่แม่เราเท่าไหร่นะ แต่อยู่ที่น้อง ๆ ของแม่มากกว่า
ถ้าแม่ไม่หาอะไรมาให้เขาทำเลย เรื่องยุ่ง ๆ แบบที่วาคงน้อยลง จริง ๆ พวกต้อง ๆ ของแม่ต้องคิดต้องหาอะไรทำของตนเอง หากแม่ไม่หางานอะไรมาป้อนแล้ว คงไม่มีใครว่าแม่ได้
ก็ให้แม่แกพิจารณาดู จะทำแบบนี้อีกนานแค่ไหน ลูก ๆ ก็โตพอควรแล้ว น่าจะช่วยกันดูแลแม่ได้ไม่ยากนัก ส่วนเรื่องน้อง ๆ ก็น่าจะปล่อยให้เขาดูแลจัดการตัวเอง
ไม่มีอะไรดีกว่าการเจริญจิตภาวนานี่แหละ ทำได้ทุกที่ทุกเวลา ยิ่งมีอะไรมากระทบ ก็ยิ่งต้องได้โอกาสเจริญภาวนาเลย ไม่ต้องหนีไปไหน อยู่กับสิ่งที่เกิดสิ่งที่เป็นในปัจจุบันนี่แหละ
ตัวหนูเองก็อย่าเบื่ออย่าหน่ายพูดคุยกับแม่ ให้แกได้ระบายกับเราก็ยังดีกว่าไม่มีที่พูดคุยเลย
ชื่อผู้ตอบ
อาจารย์ผู้ให้คำปรึกษา 99
วันที่เขียน
16 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 20:40:10
คำตอบที่ 2
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำค่ะ
น้องๆแม่คงจะเป็นแบบนี้อีกนานค่ะ แต่หนูไม่อยากให้แม่เครียดเรื่องน้าเท่าไหร่ บางครั้งก็อยากให้แกนึกถึงตัวเองบ้าง เพราะที่ผ่านมาแกก็นึกถึงคนอื่นมากเกินไป จนลืมที่จะหาความสุขให้ตัวเอง
หนูเคยแนะนำแม่แล้ว ให้ลองนั่งสมาธิวันละ นาที สองนาที ก็พอ เพื่อแม่จะปล่อยวางได้บ้าง แม่บอกว่า ทำได้ไม่ถึงสองนาที ก็ต้องเลิกทำเพราะไม่ค่อยมีสมาธิ นั่งไม่ค่อยได้ จะปวดขา (ประมาณนี้ค่ะ)
ส่วนเรื่องดูแลแม่ อันนี้ก็ไม่ใช่ปัญหาสำหรับลูก เพราะมันเป็นสิ่งที่ลูกต้องตอบแทนให้พ่อแม่อยู่แล้วค่ะ ไม่ต้องห่วง ... :)
ส่วนตัวหนูเองไม่เคยเบื่อหน่ายที่จะให้แม่ระบายให้ฟังเลยค่ะ เพราะรู้ว่าแกไม่มีใึึีครแล้วนอกจากเรา แต่บางครั้งก็ท้อนิดๆที่ว่า ไม่สามารถช่วยให้แม่ปล่อยวางในเรื่องที่ทำให้ตัวเองทุกข์ได้... ช่วงนี้ไม่ค่อยได้มีเวลาดูแลแม่เท่าไหร่ เพราะหนูกับแม่อยู่คนละที่กัน จะกลับบ้านแค่ช่วงเสาร์อาิทิตย์ หนูเลยอยากจะหาวิธีที่ช่วยทำให้แม่เค้ารู้สึกปล่อยวางในเรื่องพี่น้องของเค้าได้บ้าง ทางใดทางหนึ่งก็ยังดี
ชื่อผู้ตอบ
เจ้ากิ๊ฟ
วันที่เขียน
17 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 00:35:11