ปรึกษาปัญหาชีวิต (สำหรับเจ้าของกระทู้)

เครียด
รายละเอียด
หลายปีผมป่วยเลยรู้สึกไม่มีอะไรยึดเหนี่ยวเลรับศิลล้างเป็นคริสตชนก็ปฏิบัติเป็นครอสตชนที่ดีเสมอมา แต่ในที่ทำงานแต่ละที่ก็ถูกมองว่าเสมือนแกะดำ..รู้สึกไม่ดีต่อเพื่อนร่วมงานทั้งขาวพุทธและคริสต์ เลยไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับศาสนาอีกเลย...มันรู้สึกน้อยใจชอบกลครับ...จนทนไม่ไหวจากการบีบของ ผอ. และเพื่อนร่วมงานก็ตัดสินใจหยุดงาน ...จากเป็นนักวิชาการ ก็ย้ายผมไปเฝ้าห้องคอมพิวเตอร์ จากเงินเดือน เกือบสองหมื่น ก็ เหลือหมื่นเดียว ทำทุกอย่างให้ผมอึดอัด ...แต่ที่ทนไม่ได้คือ คำพูดคำเดียว..ผมไปขัดขวางการทำงานของผุ้บริหารโรงเรียน..ก็เลยไม่ไปเลยตั้งแต่วันนั้น...ช่างหัวมัน ตกงานอีกครั้งตอนแก่ .... เลยไม่รู้จะทำอะไรมันว่างมากเวลาเหลือเยอะเกินครับ
ความต้องการ
คำแนะนำพอที่ผมจะมีชีวิตที่เหลืออยู่ได้ดีขี้น
ชื่อผู้ถาม
พรานทะเล
วันที่เขียน
17 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 12:59:10
จำนวนคนเข้าดู
1675

คำตอบ

คำตอบที่ 1
ลองหาโอกาสไปพบเพื่อนกลุ่มใหม่ ๆ ดู น่าจะช่วยได้ เช่น ไปลองเรียนภาษาบาลีดูสักครั้งในชีวิต น่าจะมีเพื่อนกลุ่มใหม่ ๆ เป็นมิตรที่ดีได้ จะมีกำลังใจและความคิดใหม่ ๆ ขึ้นมา ดีกว่าให้แต่วันคืนจมอยู่กับอดีต แล้วก็มองว่าตัวเองไร้ค่า ไม่มีอะไรจะทำ ปล่อยให้เสียงเดิม ๆ คำพูดเดิมๆ ก้องอยู่ในรูหูทำไม เสียเวลาเปล่า คนเราก็มีส่วนผิดพลาดกันได้ทั้งนั้น ไม่ว่าเขาว่าเรา เมื่อผลออกมาอย่างไร ก็รับมันแค่นั้น แต่ไม่จมกับมัน ชีวิตเราสามารถทำประโยชน์ได้อีกเยอะ (แม้ว่าเราจะรู้สึกว่า เรามีอะไรที่จำกัดก็ตาม/อย่าดูแคลนความรู้ความสามารถของตนเอง) ลองดูก่อน จะรู้ว่า เราสามารถทำอะไรที่ดี ๆ ที่เป็นประโยชน์ได้มากมาย เรียนบาลีตรงนี้ http://student.mahapali.com/main.php?url=news&id=2 เรียนหลักสูตรอะไรดี http://www.mahapali.com/main.php?url=news_view&id=39&cat=B ไม่ต้องกังวลว่า เราถือศาสนาอะไร การประกาศว่าเราถือศาสนาอะไร ไม่สำคัญเท่ากับว่าคำสอนของศาสนานั้นสถิตย์มั่นอยู่ในพฤติกรรมของเรา คุณอาจคิดว่า ศาสนาพุทธ เป็นมรดกโลกอย่างหนึ่งก็ได้ แล้วมาเรียนรู้มรดกโลกนี้ ไม่ใช่เรื่องผิดหรือแปลกอะไร ไม่มีอะไรปิดกั้น เปิดกว้างเสมอ
ชื่อผู้ตอบ
อาจารย์ผู้ให้คำปรึกษา 99
วันที่เขียน
17 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 15:33:55
คำตอบที่ 2
กราบนมัสการครับ พระอาจารย์
ชื่อผู้ตอบ
พรานทะเล
วันที่เขียน
17 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 21:30:02
ทั้งหมด 2 รายการ
1 / 1
อ่านป้ายฉลากยา 10,000 รอบ แต่ไม่กินยา มันก็คงรักษาโรคอะไรไม่ได้
เช่นกัน แม้ว่าจะอ่านหนังสือ 10,000 เล่ม ฟังเทศน์ 10,000 เรื่อง ปรึกษาผู้รู้ 10,000 คน ประโยชน์ก็มีเพียงน้อยนิด
หากเราไม่ลงมือทำ ไม่ลงมือปฏิบัติ ไม่พยายามทำ การมัวแต่คิดอยากให้เป็นอย่างนั้นเป็นอย่างนี้ไปเฉยๆ จะมีผลสำเร็จอะไร