คนใหม่
เริ่มรู้สึกว่าเป็นคนขี้โกหกตั้งแต่อนุบาลคือตอนนั้นแค่พูดเล่นๆแต่มันกลับเป็นเรื่องใหญ่ของที่บ้าน พ่อแม่ซึ่งรู้จักกับครูใหญ่ฝ่ายอนุบาลอยู่แล้วเลยไปบอกเขา หลังจากนั้นอีกไม่กี่วันครูใหญ่คนนั้นจึงเรียกฉันมาคุย ฉันจึงสารภาพผิดไป
ตอนอยู่ประถมต้นฉันรู้สึกว่าตัวเองชอบเรียกร้องความสนใจ ถึงขั้นลงไปแข่งบอลแล้วก็ทำเป็นกรี้ดๆกลัวบอล
จากนั้นเริ่มรู้สึกว่าเพื่อนออกห่างฉัน
ตอนประถมปลายฉันอายที่แม่ขับรถเบาะขาด เมื่ออยู่ต่อหน้าเพื่อนฉันจึงแกล้งทำเป็นถามแม่ว่าเอารถคันเก่ามาอีกแล้วเหรอ
หลังจากนั้นฉันก็อายที่จะบอกใครๆว่าบ้านฉันจนเลยโกหกกุเรื่องขึ้นมา
ตอนมอต้นฉันเคยทะเลาะรุนแรงกับรุ่นน้อง แต่ไม่ถึงขั้นลงมือกัน เรื่องนี้เป็นปมมากที่สุดในใจฉัน
หลังจากนั้นฉันก็ทะเลาะกับเพื่อนสนิท จากนั้นฉันจึงปลีกตัวออกจากกลุ่ม
ตอนมอปลายฉันพยายามไม่โกหกเพื่อน แต่ก็โกหกไปเรื่องนึงที่ว่าพี่ฉันเรียนจบแต่ความจริงพี่ยังเรียนไม่จบ
เพื่อนมอต้นกับมอปลายฉันเป็นคนดีมาก ฉันอยากจะสราภาพผิดต่อหน้าเขาแต่ก็ไม่กล้า
จนกระทั่งเข้ามหาลัยฉันจึงไม่โกหกเพื่อนใหม่ และฉันพยายามหาโอกาสจะบอกความจริงกับเพื่อนมอปลายแต่ก็ไม่กล้าเอ่ยปากสักครั้ง ฉันพยายามที่จะปรับปรุงตัว มันทำให้ฉันเป็นคนโลเล เชื่องช้า พูดไม่รู้เรื่องเนื่องจากมีเรื่องในใจมากมาย
ฉันคิดว่าฉันไม่เป็นตัวของตัวเองเลย ฉันเคยเครียดมากๆถึงขั้นแอบเอายาแก้เครียดของย่ามากิน เคยคิดอยากเกิดใหม่2ครั้ง ฉันไม่กล้าไปหาจิตแพทย์ฉันจึงพยายามฟังธรรมะด้วยตัวเอง ซึ่งก็ทำให้จิตใจสว่างขึ้น แต่เมื่อห่างหายไปนานๆความเครียดก็เริ่มมารุมล้อมอีกครั้ง และฉันรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนอารมณ์ร้อนอีกด้วย
ฉันไม่เคยระบายอะไรแบบนี้มาก่อนเลยคะ
ขอบคุณที่จัดพื้นที่ให้ระบายเรื่องในใจคะ
#ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ ถ้าว่างช่วยให้คำแนะนำหน่อยนะคะ ขอบคุณคะ
ผู้ประกาศ
ไอแอม
วันที่เขียน
22 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 23:11:08
จำนวนคนเข้าดู
1828